Συμβουλευτική-Ψυχοθεραπεία

Οι σχέσεις είναι ζωντανές, εξελίσσονται μαζί με εμάς και ακολουθούν την πορεία στην οποία τις θέτουμε. Δεν υπάρχει τέλεια σχέση όπως δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι.  Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως ότι με την αγάπη και την φροντίδα όλα τα πράγματα γίνονται ομορφότερα. Αγάπη και φροντίδα χρειάζεται και η σχέση για να ανθίσει και να μας προσφέρει στιγμές ευτυχίας. Το να εκφράζουμε λεκτικά τα συναισθήματά μας βοηθάει στο να καταλάβει ο σύντροφο πως νιώθουμε και τι πραγματικά θέλουμε. Το θέλω είναι θεμιτό να ακούγεται αντί του πρέπει. Δεν είναι δεσμευτικό ούτε υποχρεώνει το άλλο άτομο να εκπληρώσει το πρέπει, με το άγχος αν θα το κάνει καλά.  Η επίρριψη ευθυνών είναι άσχημη κατάσταση γιατί μπαίνουν άμυνες ανάμεσα στο ζευγάρι και φεύγουν από τον στόχο του να είναι αγαπημένοι με σωστή βάση και κοινά θέλω. Επίσης καλό είναι οι αποφάσεις και οι γνώμες να μένουν σταθερές για να υπάρχει κλίμα ασφάλειας στη σχέση. Η παραδοχή λαθών είναι κάτι που βοηθά την σχέση γιατί ο εγωισμός μπαίνει στ

Στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε οι ρυθμοί είναι πραγματικά δύσκολοι και ψυχοφθόροι πολλές φορές. Ένα σημαντικό κομμάτι της ανθρωπότητας από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι η επικοινωνία. Η επικοινωνία είναι το θεμέλιο, για την επιβίωση και την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων. Αναπτύσσεται μέσα από τις σχέσεις των ανθρώπων και χτίζεται με την πάροδο του χρόνου. Οι άνθρωποι γεννώνται μέσα από τις σχέσεις και μεγαλώνουν επικοινωνώντας τις ανάγκες τους. Από τις πιο σημαντικές σχέσεις, οι συντροφικές, βασίζονται κυρίως στην σωστή επικοινωνία. Με την εξέλιξη των πραγμάτων πλέον οι σχέσεις δεν είναι προκαθορισμένες και επαναπροσδιορίζονται με έμφαση στην σωστή επικοινωνία, αφού η γυναίκα έχει πάρει μια ίση θέση στην κοινωνία. Η επικοινωνία στα ζευγάρια θέλει χρόνο για να μπορέσει να αναπτυχθεί και να ληφθεί το μήνυμα όπως ακούγεται και όχι όπως ερμηνεύεται φαντασιακά από τον άλλον. Ο χρόνος που λέμε κάτι επίσης παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς ο σύντροφος μπορεί να είναι κουρασμένος ή φορτισ

Μύρισα τα κόκκινα τριαντάφυλλα έξω από μια αυλή, καθώς περπατούσα. Κοντοστάθηκα... Ξανά μύρισα... Ξαφνικά σα να μπήκα σε μια χρονότρυπα μεταφέρθηκα στην εφηβεία μου.  Τότε που το πρώτο καρδιοχτύπι είχε ξεκινήσει. Τότε που το πρώτο φιλί ήταν μια εξερεύνηση σε χρωματιστά μονοπάτια. Δεν μπορεί να είχα ξεχάσει εκείνα τα πρώτα συναισθήματα.  Συνέχισα να προχωρώ και ήρθαν σαν κύματα στο μυαλό μου αναμνήσεις. Μνήμες παλιές από όλη μου την ζωή. Συναισθήματα και άνθρωποι που με πλήγωσαν, άνθρωποι που με έκαναν να χαμογελάσω, άνθρωποι που έκαναν μια στάση στην ζωή μου και μετά εξαφανίστηκαν, λες και δεν υπήρξαν ποτέ. Πηγαίνω στην δουλειά, στο σπίτι, έξω με φίλους και νιώθω μια επανάληψη. Δεν αναγνωρίζω κάτι μάλλον,που συμβαίνει ξανά και ξανά. Συνεχίζω μέσα στον λαβύρινθο του μυαλού μου να ψάχνω, χάνομαι. Τι άλλαξε αναρωτιέμαι έντονα μέσα μου. Τι ψάχνω τόσο πολύ και τίποτα δεν με γεμίζει. Όλα φαίνονται μια σταθερή μεν πορεία, αλλά άχρωμη. Σαν η ζωή να με φίλησε κάποτε πολύ και μου ρού