Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2017

Η δειλία μας

Κοίταξα έξω από το παράθυρο, σε είδα να περνάς κι όμως δεν κουνήθηκα. Ήθελα τρέχοντας να έρθω κοντά σου. Να σου μιλήσω, να σε αγκαλιάσω, να πούμε όσα, τόσα χρόνια δεν μπορέσαμε να πούμε, ούτε εγώ ούτε εσύ. Ανάμεσα μας η δειλία. Η δειλία που μας πήρε την δύναμη, την ζεστασιά της καρδιάς μας και την έκφραση των συναισθημάτων μας. Δεν μεγαλώνουμε όλοι με ανοιχτή την πύλη των συναισθημάτων μας. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε και να έχουμε θάρρος. Η δειλία αλλοιώνει το συναίσθημα και μένουμε στην σιωπή της μοναξιάς. Αυτή η μοναξιά που τόσο δυνατά φωνάζει ότι σε θέλει κοντά της, σε έχει ανάγκη. Αφήσαμε την αμηχανία να μας κυβερνήσει και επιτρέψαμε να εισβάλει η αδιαφορία. Έτσι σκεφτόμαστε πως είμαστε πιο δυνατοί χαρακτήρες. Τι ψέμα! Πως επιτρέπουμε αυτό το συναίσθημα αφού, μας τρώει και μας κάνει να παγώνουμε όλο και πιο πολύ. Ο πάγος ανάμεσα μας όλο και σκληραίνει και από πίσω δύο ζεστές, ματωμένες καρδιές. Εσύ και εγώ.  Μπορεί κάποτε να πληγωθήκαμε, αλλά πια δεν είναι το ίδιο. Εμείς