Συμβουλευτική-Ψυχοθεραπεία

Σε θυμάμαι... Ήσουν εκεί κάποτε που χτύπησα, ήρθες και με έπιασες από το χέρι, σκούπισες τα δάκρυα μου και έφυγες. Πέρασε ο καιρός και η αθωότητα χάθηκε, ο καιρός με εκδικήθηκε και τότε έκλαψα για πρώτη φορά. Σε εκείνο το παγκάκι σκούπισα τα δάκρυα μου με τα χέρια μου και πάλι ήρθες. Μου έδωσες λευκή χαρτοπετσέτα με κίτρινα λουλουδάκια και εγώ απόρησα. Κοίταξες με λυπημένο αλλά σταθερό βλέμμα και έφυγες.  Κάπου χάθηκα μέσα στον κόσμο, σε είδα αλλά δεν σε αναγνώρισα και εσύ δεν μου μίλησες, έφυγες. Στον παγωμένο κόσμο από συναισθήματα άρχισα να λυγίζω, να πονάω, να απορώ, να γελάω, αλλά πάντα να ψάχνω εσένα... Την αγάπη.... Ότι και να γίνει εγώ θα επιμένω. Γιατί έχω φτιάξει έναν άλλο κόσμο που τόσο τον έχω ονειρευτεί, τόσο τον έχω περπατήσει, τόσο τον έχω νιώσει, τόσο τον έχω ακούσει μέσα μου, που λέω είναι αδύνατο να μην υπάρχει.  Αν η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, εσύ Αγάπη δεν πεθαίνεις ποτέ! Πάντα θα ενώνεις, θα πονάς, θα θέλεις, θα αγωνιάς, θα φεύγεις, μα πάντα θ