Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2018

Τα ναρκωτικά έγιναν η αδυναμία σου

Όλη την ημέρα τριγύριζα ανάμεσα σε κόσμο. Κουβέντες, γέλια, σιωπές, φαινομενικά όλα καλά. Μια ζωή που φαίνεται να κυλά ισορροπημένη. Μπαίνω μέσα στο σπίτι και ανάβω ένα τσιγάρο. Περνάνε τα λεπτά και θέλω κάτι πιο δυνατό. Το τσιγάρο από μόνο του δεν είναι ικανό να με ζαλίσει. Χρειάζομαι να ζαλιστώ για να ξεχάσω ότι είμαι μόνος μου.  Έχω ένα μεταλλικό κουτί με χαρτάκια και χόρτο. Αρχίζω να μπλέκω το χασίς με τον καπνό. Είμαι έτοιμος να κάνω μια μεγάλη τζούρα. Αναπνέω βίαια και κρατάω όλον τον καπνό μέσα μου. Μετά από λίγα λεπτά το κεφάλι μου είναι βαρύ, ζαλισμένο κάπου αρχίζω και χάνομαι. Έρχεται και ο κολλητός μου να μοιραστούμε αυτήν την απόλαυση. Βάζω και από μια μπύρα και συνεχίζω να χάνομαι στα ντουμάνια. Έτσι νιώθω σημαντικός μέσα σε παραισθήσεις, σε γέλια. Όλοι φαίνονται τόσο ασήμαντοι. Εκείνοι που το πρωί με τρομοκρατούσαν γιατί τους ένιωθα πιο δυνατούς, πιο πετυχημένους, πιο ευτυχισμένους. Κάθε εισπνοή και μια ζάλη, μια ψευδαίσθηση και ένα χάος. Το επόμενο πρωί θα με βρει