Πολύχρωμοι άνθρωποι

Προσπαθούσα να καταλάβω για χρόνια τι είναι ευτυχία. Που είναι κρυμμένη  και ποιο το μυστικό για να την βρω. Ρωτούσα όποιον έβλεπα να χαμογελάει και περίμενα τη λύση για τον γρίφο της ευτυχίας. 
Εκεί που αναρωτιόμουν, σταμάτησα τα μάτια μου στο πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα που έχω δει στη ζωή μου.  Τα ζεστά πυρρόξανθα χρώματα του απάντησαν που κρύβεται η ευτυχία. 

Σε αυτό που βλέπεις μπροστά σου και το θεωρείς δεδομένο. Σε χαμόγελα και ανθρώπους μοναδικούς, με πολύχρωμα συναισθήματα. Σε στιγμές που γελάς από τα βάθη της καρδιάς σου. Σε βλέμματα γεμάτα ζωντάνια και φωτιά. Σε ένα πολύχρωμο πρόσωπο γεμάτο αγάπη και έρωτα. Στο σκυλάκι σου που σε παρακαλάει με την ματιά του για ένα χάδι ακόμα. 

Τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος να τα βρίσκεις στα βλέμματα των ανθρώπων που είναι κοντά σου. Η ζεστασιά τους να σε κάνει να μαλακώνεις, έτσι ώστε να μην αναρωτηθείς ποτέ ξανά, για το τι είναι ευτυχία. 

Οι όμορφες στιγμές είναι θάλασσες, πότε είναι ήρεμες, πότε φουρτουνιασμένες. Πάντα όμως επιστρέφουν στην αρχική τους μορφή, σε αυτή που αφήνονται όταν ο ήλιος τις χαϊδεύει τρυφερά και εκείνες ήρεμες κυλούν και ανοίγονται. 

Αυτές τις θάλασσες να περιμένεις, σε αυτές να αφήνεσαι κι αν δεν τις βρίσκεις κοίτα τα πολύχρωμα μάτια, γεμάτα φως του παιδιού σου, του συντρόφου σου, της μητέρας σου, του πατέρα σου, του αδερφού σου, ή του σκυλιού σου.

 Κάπου θα βρεις να αφήσεις την λέξη ευτυχία, εκεί στο χαμόγελο που θα σε επιβεβαιώσει. 

Έχω πεισθεί πως κάθε φορά που ένας άνθρωπος χαμογελάει -πολύ περισσότερο όταν γελάει προσθέτει κάτι σ’ αυτό το κομμάτι της ζωής (Laurence Sterne).