Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τρώω για να μην αισθάνομαι



Άνοιξα το κουτί με παλιές φωτογραφίες και είδα μια πριν οχτώ χρόνια περίπου. Την κοίταξα καλά γιατί μου φάνηκε πως δεν ήμουν εγώ. Μα πως έχω παχύνει έτσι; Σηκώθηκα και με κοίταξα στον καθρέφτη. Παρατήρησα κάθε σημείο πάνω μου, κάτι πήγε λάθος με μένα, σκέφτηκα και αφέθηκα τόσο. Πέρασαν πολλές Δευτέρες από την στιγμή που είπα θα κάνω δίαιτα. Κάθε μέρα το αναβάλλω και συνεχίζω να τρώω. 

Όταν έρχεται το βράδυ με κυριεύει η επιθυμία μου να φάω ότι βρω. Δεν έχω πραγματική γεύση, όρεξη ή πείνα. Είναι κάτι άλλο που με ωθεί, αλλά δεν καταλαβαίνω τι είναι, απλά μου συμβαίνει. Τα κιλά έχουν αρχίσει να γίνονται βάρος κυρίως ψυχικό, σε μένα αλλά και στους γύρω μου. Ειδικά στην μαμά μου, που νομίζω κάθεται σε μια γωνία και μετράει ακόμα και τις γουλιές από το νερό μου. Μετά αρχίζει η κριτική. Με τρελαίνει αυτή η κριτική, μέσα μου ουρλιάζω.

 Ούτε εμένα μ αρέσω έτσι, δεν μπορώ να το παραδεχτώ όμως. Κάνω χιούμορ, αυτοσαρκάζομαι και λέω είμαι καλά με μένα. Όχι δεν είμαι. Λέω ψέμματα σε μένα για εμένα. Οι ενοχές κατακλύζουν το μυαλό μου, έρχεται οργή και σπρώχνω τον εαυτό μου να φάει. Τρώω πολύ και κρυφά. Δεν θέλω να με δει κανείς που τρώω, είναι δική μου στιγμή. Το μόνο που με ικανοποιεί πια. Νιώθω πιο ήρεμη όταν τρώω, η στιγμιαία απόλαυση με ησυχάζει. Το επόμενο πρωί κοιτάζω τα ρούχα μου, πάλι στα ίδια θα καταλήξω για να κρυφτώ. Η οργή μου με αναγκάζει να ξεσπάσω και να με χαστουκίσω. Ανοίγω το ψυγείο, ανακατεύω τροφές και τις τρώω, ηρεμώ. Το θηρίο μέσα μου θα με αφήσει για λίγο να συνεχίσω τις δουλείες μου.

Ξεκίνησα γυμναστήριο, το παράτησα. Πήγα κολυμβητήριο, κρύωνα. Άρχισα πολεμικές τέχνες, δεν είναι για μένα αυτά. Κατέληξα να τρώω, ηρέμησα. Ο άντρας μου έχει αρχίσει να με μειώνει καιρό τώρα και οι σεξουαλικές επαφές σταμάτησαν. Δεν τον κατηγορώ αλλά δεν μπορώ να του εξηγήσω πόσο πονάω μέσα μου. Δεν μπορώ να πω σε κανέναν πως είναι να ζεις κρυμμένος. Κάθε πρωί με κοιτάω αλλά στην ουσία δεν με βλέπω. Δεν με αναγνωρίζω.

Η επόμενη Δευτέρα με βρήκε στο γραφείο ενός ψυχολόγου. Έφυγα κλαίγοντας με θυμό. Γύρισα σπίτι και πήγα να ανοίξω την πόρτα του ψυγείου, όταν κατάλαβα ότι στην ουσία ανοίγω την πόρτα των συναισθημάτων μου. Αυτά θέλω να ταΐσω, τα άγρια και μόνα συναισθήματα που έχω παγώσει μέσα μου. Τόσα χρόνια τρώω από πλήξη, ανάγκη για ασφάλεια, για να μουδιάσω όσα νιώθω, για να γεμίσω το κενό μου. Με τιμωρώ γιατί δεν μπορώ να αντεπεξέλθω στην τελειότητα που μου επιβάλλανε. Τ άγχος μου φωνάζει, όταν το αγνοώ, γι αυτό και το ταΐζω.

Τρώω για να μη εκφράζομαι, μου αποσπά την προσοχή από το πραγματικό πρόβλημα που κρύβεται βαθιά μέσα μου. Χρειάζομαι χρόνο με μένα. Σήμερα με κοίταξα ξανά στον καθρέφτη και άρχισα να αγαπώ τα σημεία του κορμιού μου. Τα χάιδεψα και έδωσα μια υπόσχεση, να μην περιμένω καμία Δευτέρα και καμία δίαιτα να με σώσει. Αρχίζω να με αγαπώ από μέσα μου, διώχνω ότι μου κάνει κακό και φροντίζω εμένα από την αρχή, σα να είμαι παιδί. Ένα παιδί ανάποδο που είναι μεγάλο και τώρα θα αρχίσει να μικραίνει.


Η δυσπεψία είναι οι τύψεις ενός ένοχου στομαχιού (Alphonse Karr).
Η λαιμαργία είναι μια συναισθηματική διέξοδος, ένα σημάδι ότι κάτι μας κατατρώει (Peter De Vries).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν

Όταν η κρυφή διαταραχή του γονέα προβάλλεται στο παιδί

Αυτά τα παιδιά περνούν μια ζωή με τη αίσθηση ότι τους έχει δοθεί άδικα ένας ρόλος από τον σκηνοθέτη. Γίνονται οι διαταραγμένοι άνθρωποι που οι γονείς τους «θέλουν» και αρχίζουν να ενεργούν όλο και περισσότερο διαταραγμένα. Οι διαταραγμένοι γονείς είναι οι γονείς που δεν φαίνονται καθόλου ότι είναι. Στον έξω κόσμο εμφανίζονται σαν να είναι οι πιο φυσιολογικοί γονείς και ούτε τα παιδιά τους, ούτε κανείς άλλος, δεν γνωρίζει ότι δέχονται τις επιδράσεις των διαταραχών τους, μέχρι να είναι πολύ αργά. Μερικοί γονείς είναι φανερά κακοποιητικοί προς τα παιδιά τους, είτε σεξουαλικά είτε σωματικά. Στην περίπτωση αυτή, η κακοποίηση είναι προφανής και τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν ότι κακοποιούνται και συνειδητοποιούν ότι έχουν πληγωθεί. Ως εκ τούτου, όσο οδυνηρό και να είναι, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης, μπορούν να την αναγνωρίσουν και να ελαχιστοποιήσουν τη βλάβη που τους προκαλείται από αυτήν. Τι συμβαίνει όμως όταν η κακοποίηση δεν γίνεται εύκολα συνειδητή; Οι γονείς που είναι περισ

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!