Για πολύ καιρό ένιωθα μόνη και κουρασμένη. Δεν είχα αιτιολογία σε αυτό που μου συμβαίνει, κάτι που να έχει ταράξει την καθημερινότητά μου τουλάχιστον. Ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να κάνω άτι διαφορετικό απ΄όσα κάνω συνήθως. Έτσι άρχισα κολυμβητήριο. Κάθε πρωί ήταν η δική μου ώρα, έμενα με τον εαυτό μου που οι σκέψεις μου επέπλεαν. Ξαφνικά ένιωσα ότι εκείνη την ώρα παγώνουν όλα. Δεν μιλούσα σε κανέναν και ήμουν καλά με μένα. Μα πόσο καιρό είχα να το νιώσω αυτό!
Φεύγοντας είπα να κάνω ένα μικρό πείραμα να αρχίσω να παρατηρώ γνωστούς και φίλους μου. Ξεκίνησα να παρατηρώ πως μιλάνε, τι λένε, πως το εκφράζουν, πως τρώνε, πως γελάνε. Σε κάποιους είδα, ότι δεν έχω δει πραγματικά κάποια χαρακτηριστικά τους κι ας τους ξέρω χρόνια. Μα πως γίνεται αυτό; Άρχισα να εθίζομαι σε αυτό το πείραμα και κάθε φορά πρόσεχα κάτι άλλο.
Ήρθε η μέρα λοιπόν που, ξεκίνησα την καθιερωμένη μου βόλτα με φίλους και άρχισα να τους μιλάω. Η διαπίστωση μου δυστυχώς με έκανε να αναρωτηθώ, γιατί μιλάω αφού δεν με ακούνε. Ενώ γνέθουν το κεφάλι δεν είναι εδώ. Δεν γνώριζαν τίποτα απ΄όσα έχω πει. Απογοητεύτηκα. Άρχιζα να νιώθω μόνη και σκέφτηκα, πως αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα ακούει και βλέπει. Σε προλαβαίνει και σε στηρίζει με την λεπτομέρεια. Σου φέρνει τα αγαπημένα σου μπισκότα, έτσι γιατί τα είδε ένα απόγευμα στο σούπερ μάρκετ και σε σκέφτηκε.
Πονάει με τον πόνο σου, είναι εκεί με ενεργό ρόλο και όχι με την ηλίθια ατάκα εγώ στα λεγα! Είναι εκεί στη χαρά σου και γελάει με την ψυχή του. Γελάνε τα μάτια του και επικοινωνούν με τα δικά σου. Δεν θέλει μόνο ο έρωτας σπιρτάδα, αλλά και η φιλία. Που είναι μια σχέση ζωής, αλλά θέλει εξέλιξη. Η στασιμότητα την ξεθωριάζει, την κάνει να φαντάζει ραντεβού στην εφορία. Ο φίλος είναι ωραίο να σε προστατεύει, ακόμα και να σε μαλώνει για τα λάθη σου. Αλλά μέσα στα μάτια του, ακόμη κι αν σου φωνάξει για να καταλάβεις ότι παρεκκλίνεις,φαίνεται η αλήθεια του. Η πονηριά, ο φθόνος, η ζήλια, η κακία, η προσποίηση. Κάποια στιγμή βγαίνουν από τον αληθινό εαυτό και πέφτουν με μανία στον άλλον σα να είναι τυφώνας. Όχι δεν είναι φιλία αυτό. Δεν μπορείς να κρίνεις και να απαιτείς, για να κερδίσεις σε μια μάχη που την κάνεις μόνος σου και την ονομάζεις φιλία.
Δεν υπάρχει πρέπει, υπάρχει θέλω και μπορώ . Το αληθινό το βρίσκεις μόνο, όταν ξέρεις τι θέλεις και ποιος είσαι. Αν δεν ξέρεις τουλάχιστον μάθε τι δεν είσαι και τι δεν θέλεις.
Η μοναξιά που ένιωθα ήταν γιατί έδινα νερό σε κανάτες τρύπιες. Έτσι άδειασα και εγώ. Πήρα μια απόσταση και ξαναείδα εμένα τι κάνω και τι δεν κάνω. Τι θέλω και τι δεν θέλω, ποια είμαι και ποια μπορώ να είμαι. Η φιλία είναι τα αδέρφια που επιλέγεις αρκεί να θέλουν και εκείνα να είναι για σένα τον ίδιο.
Μπορεί να συναντήσεις πολλούς στον δρόμο σου αυτό δεν σημαίνει θα σε ακολουθήσουν ή θα ακολουθήσεις τους πολλούς. Αυτό που ξέρεις πως έχεις να δώσεις μην το χαραμίσεις. Οι φιλίες είναι σαν τα διαμάντια, κάποιες λάμπουν και κάποιες κόβουν. Θα πάω για κολύμπι αύριο, με μία καλή μου φίλη,θέλει να δοκιμάσει και να μη είμαι μόνη είπε...
Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου( Doug Larson).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου