Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα τοξικά συναισθήματα

Αποτέλεσμα εικόνας για τοξικα συναισθηματα

Είμαστε ότι τρώμε, λένε πολύ σωστά οι ειδικοί αλλά και ότι σκεφτόμαστε συμπληρώνει η επιστήμη της ψυχολογίας. Οι τοξικές σκέψεις είναι αυτές, που μας καθηλώνουν σε μια άσχημη  κατάσταση που μόνο παροδική δεν είναι. Πολύ συχνά πείθουμε τον εαυτό μας πως δεν μπορούμε να καταφέρουμε επιτεύγματα στη ζωή μας, πως είμαστε ανίκανοι να εξελιχθούμε και αυτές οι σκέψεις μας αποδυναμώνουν.

Μία από τις μεγαλύτερες τοξικές σκέψεις στη ζωή μας είναι ο θυμός. Είτε είναι συσσωρευμένος, είτε της στιγμής μας κάνει να ρίχνουμε τις ευθύνες σε τρίτα πρόσωπα. Έτσι δεν βλέπουμε καθαρά ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα και αντί για την λύση, ψάχνουμε που θα αποδοθεί η κατηγορία. Ο θυμός αν δεν οριοθετηθεί μπορεί να προκαλέσει συναισθηματική ρήξη στο άτομο που τον εκλαμβάνει.

Η χειραγώγηση κυρίως από το οικογενειακό περιβάλλον ακολουθεί, καθώς δεν επιτρέπει στο άτομο να είναι απολύτως αυτόνομο. Το συναίσθημα της χειραγώγησης, δείχνει πως δεν μπορεί να πάρει κάποιος την ευθύνη του εαυτού του και είναι μια μαριονέτα στα χέρια των άλλων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπλοκάρεται η κριτική σκέψη και τα αυθόρμητα συναισθήματα.

Ένα από τα πιο επικίνδυνα τοξικά συναισθήματα είναι η αυτολύπηση. Εδώ δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα του εαυτού. Το άτομο κρίνει πως όλα πάνω του είναι αρνητικά γιατί δεν αξίζει. Υποβαθμίζεται ο εαυτός και δεν υπάρχει πίστη, για να μπούνε στόχοι και μακροπρόθεσμα σχέδια. Τα θετικά συναισθήματα εκλείπουν και η αυτοτιμωρία παίρνει τη θέση τους.

Ακολουθεί η ζήλια που έρχεται να συμπληρώσει την αυτολύπηση. Αυτό συμβαίνει γιατί ασυνείδητα, κάποιος που ζηλεύει μειώνει  τον εαυτό του. Μπαίνει στη διαδικασία της σύγκρισης και ξεχνά την μοναδικότητα του. Εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην βλέπει τα επιτεύγματα του και να μην αναγνωρίζει την αξία του.

Η λύση για να μην  έχει κανείς τοξικά συναισθήματα στη ζωή του, είναι να αλλάξει τρόπο σκέψης με θετική χροιά. Επίσης η βοήθεια του ψυχολόγου είναι καθοριστική και πολύτιμη, για την αλλαγή αυτών των σκέψεων. Έτσι το άτομο θα προχωρήσει στη ζωή του χωρίς υποβόσκουσα άρνηση του εαυτού.

Σχόλια

  1. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει πρωτίστως να κατανοήσει ο άνθρωπος ότι όντως έχει θέμα και να απευθυνθεί στον ψυχολόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν

Όταν η κρυφή διαταραχή του γονέα προβάλλεται στο παιδί

Αυτά τα παιδιά περνούν μια ζωή με τη αίσθηση ότι τους έχει δοθεί άδικα ένας ρόλος από τον σκηνοθέτη. Γίνονται οι διαταραγμένοι άνθρωποι που οι γονείς τους «θέλουν» και αρχίζουν να ενεργούν όλο και περισσότερο διαταραγμένα. Οι διαταραγμένοι γονείς είναι οι γονείς που δεν φαίνονται καθόλου ότι είναι. Στον έξω κόσμο εμφανίζονται σαν να είναι οι πιο φυσιολογικοί γονείς και ούτε τα παιδιά τους, ούτε κανείς άλλος, δεν γνωρίζει ότι δέχονται τις επιδράσεις των διαταραχών τους, μέχρι να είναι πολύ αργά. Μερικοί γονείς είναι φανερά κακοποιητικοί προς τα παιδιά τους, είτε σεξουαλικά είτε σωματικά. Στην περίπτωση αυτή, η κακοποίηση είναι προφανής και τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν ότι κακοποιούνται και συνειδητοποιούν ότι έχουν πληγωθεί. Ως εκ τούτου, όσο οδυνηρό και να είναι, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης, μπορούν να την αναγνωρίσουν και να ελαχιστοποιήσουν τη βλάβη που τους προκαλείται από αυτήν. Τι συμβαίνει όμως όταν η κακοποίηση δεν γίνεται εύκολα συνειδητή; Οι γονείς που είναι περισ

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!