Η εξέλιξη είναι ότι φοβάσαι

Είναι εκείνες οι στιγμές που όλα νομίζεις πως τελείωσαν, μα πόσο λάθος κάνεις. Είναι η μικρή πόρτα του μυαλού σου που κλείνει για να ανοίξει η πύλη όλου του ορίζοντα που ξεπροβάλλει μπροστά σου. 

Εκεί βρίσκονται όλα παρελθόν και παρόν που σου έμαθαν τι να προσέχεις, πως να σηκώνεσαι όταν οι καταστάσεις και κυρίως οι άνθρωποι σε γονατίζουν, πως να ζεις τη στιγμή. Ξαφνικά σηκώνεις το κεφάλι και συνειδητοποιείς ότι όλη η ομορφιά είναι απέναντι σου. Είναι αυτά που ακόμα δεν έχεις τολμήσει να σκεφτείς ότι έχεις τη δύναμη να  κάνεις. Εκεί γεμίζεις μέσα σου, παίρνεις μια βαθιά ανάσα, ένα αμυδρό χαμόγελο και ένα μεγάλο βήμα.

Είσαι αντιμέτωπος και βαδίζεις προς την εξέλιξη σου. Η συνήθεια θα σε κάνει πολλές φορές να ξαναγυρίσεις σε εκείνη τη γνώριμη μικρή πόρτα. Είναι ξελογιάστρα μην την αφήσεις, σε θολώνει γιατί ξέρει πως μπορείς και καλύτερα. Το κακό ελλοχεύει όταν το σκέφτεσαι πολύ. Είναι εύκολο το γνώριμο νομίζεις πως δεν σου κάνει κακό αλλά σε δηλητηριάζει. Νομίζεις ότι σε αγαπάει αλλά χαίρεται με τη στασιμότητα σου. Γιατί απορείς τόσο? Το έχεις τόσο πολύ εμπιστευτεί που σε ζαλίζει αυτή η σκέψη. 

Φοβάσαι αυτό είναι όλο. Φοβάσαι ότι δεν γνωρίζεις γιατί έχεις τόσο κουραστεί να δίνεσαι, να αφήνεσαι, να πληγώνεσαι. Όλα έχασαν το νόημα για σένα. Τώρα όμως είναι η κατάλληλη στιγμή να υποσχεθείς πως πίσω δεν γυρνάς γιατί θέλεις το καλύτερο για σένα την  εξέλιξη.

Η εξέλιξη έχει σύγκρουση πρώτα με τον εαυτό σου και μετά με τους άλλους. Αφέσου στο ταξίδι της γνώσης και της επαφής με σένα. Δες τα λάθη σου και αγκάλιασε τα, κατάλαβε γιατί έγιναν και αποδέξου τα, μόνο έτσι  μπορείς να συνεχίσεις.

Αν εσύ δεν κάνεις το βήμα για εσένα κανείς δεν θα το κάνει... φεύγω τώρα πάω να περπατήσω με τα λάθη μου να καταλάβω...