Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί φοβόμαστε τον ψυχολόγο?

Αποτέλεσμα εικόνας για Γιατί φοβόμαστε τον ψυχολόγο?

Ψυχολόγοι, σύμβουλοι ψυχικής υγείας και όσοι μπορούν να δουν παραπάνω το μέσα μας έχουν πάρει τη μορφή του μπαμπούλα για κάποιους. Είναι εκείνοι που κλείνουν αφτιά και μάτια στο πρόβλημα περιμένοντας πως θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Όμως εκείνο επιστρέφει ξανά και ξανά σε άλλη μορφή, φωνάζει είναι εδώ αλλά τίποτα!

-  θα τα καταφέρω μόνος μου - είναι η σκέψη που έχει εγκλωβίσει το άτομο και ο εγωισμός δεν επιτρέπει την βοήθεια από τον ειδικό έτσι ώστε να δει καλύτερα το μέσα του και την ομαλοποίηση της καθημερινότητας του. Δεν είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για να διαχειριστούμε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν στη ζωή.

- κανείς δεν με καταλαβαίνει και δεν μπορεί να με βοηθήσει- αυτή η σκέψη δείχνει πως το άτομο έχει πραγματικά απογοητευτεί και μπερδευτεί μέσα σε αυτό που του συμβαίνει και τον μπλοκάρει να πάρει την απόφαση να μιλήσει ανοιχτά σε έναν ψυχολόγο.

Πολλές φορές τα κοινωνικά πρότυπα, τι θα πει ο κόσμος, θα με πουν τρελό,η κατάκριση  κ.α κάνουν το άτομο διστακτικό να χτυπήσει την πόρτα που στην ουσία θα τον κάνει να καταλάβει ποιος πραγματικά είναι, τι ανάγκες έχει και πως να διαχειρίζεται τις δυσκολίες που προκύπτουν. Το να μιλήσει με τα άτομα του κύκλου του οικογένεια, σύντροφο, φίλους δεν είναι πάντα βοηθητικό γιατί εμπλέκεται το συναισθηματικό κομμάτι που δεν βοηθά στην καθαρή κρίση του ατόμου.

 Επίσης υπάρχουν και εκείνες οι κρυφές σκέψεις που δεν θέλουμε ούτε στον εαυτό μας να αποκαλύψουμε γιατί φοβόμαστε αλλά αυτό μπορεί να είναι η πηγή όλων των δυσκολιών μας που ο ψυχολόγος καλείται να ανακαλύψει, να μας κάνει να δούμε και να αποφασίσουμε πως θα το διαχειριστούμε. 

Είναι ένα μαγικό ταξίδι το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και η καλύτερη επένδυση που τα αποτελέσματα έχουν αντίκτυπο στην ζωή μας, τις επαφές με τους άλλους και την πλήρη συνειδητότητα μας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν

Όταν η κρυφή διαταραχή του γονέα προβάλλεται στο παιδί

Αυτά τα παιδιά περνούν μια ζωή με τη αίσθηση ότι τους έχει δοθεί άδικα ένας ρόλος από τον σκηνοθέτη. Γίνονται οι διαταραγμένοι άνθρωποι που οι γονείς τους «θέλουν» και αρχίζουν να ενεργούν όλο και περισσότερο διαταραγμένα. Οι διαταραγμένοι γονείς είναι οι γονείς που δεν φαίνονται καθόλου ότι είναι. Στον έξω κόσμο εμφανίζονται σαν να είναι οι πιο φυσιολογικοί γονείς και ούτε τα παιδιά τους, ούτε κανείς άλλος, δεν γνωρίζει ότι δέχονται τις επιδράσεις των διαταραχών τους, μέχρι να είναι πολύ αργά. Μερικοί γονείς είναι φανερά κακοποιητικοί προς τα παιδιά τους, είτε σεξουαλικά είτε σωματικά. Στην περίπτωση αυτή, η κακοποίηση είναι προφανής και τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν ότι κακοποιούνται και συνειδητοποιούν ότι έχουν πληγωθεί. Ως εκ τούτου, όσο οδυνηρό και να είναι, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης, μπορούν να την αναγνωρίσουν και να ελαχιστοποιήσουν τη βλάβη που τους προκαλείται από αυτήν. Τι συμβαίνει όμως όταν η κακοποίηση δεν γίνεται εύκολα συνειδητή; Οι γονείς που είναι περισ

Ο θυμός μέσα στη σχέση

Ο θυμός αναφέρεται συνήθως σε μια κατάσταση που περιλαμβάνει συναισθήματα, τα οποία ποικίλουν σε ένταση ξεκινώντας από την ήπια ενόχληση ή τον εκνευρισμό μέχρι την έντονη οργή και το μένος.  Μαθαίνουμε πώς να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας παρατηρώντας αυτούς που μας φροντίζουν καθώς και επαναλαμβάνοντας συμπεριφορές οι οποίες λειτούργησαν στο παρελθόν. Εμπειρίες, οι οποίες βιώσαμε κατά τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας, είναι αυτές που έχουμε εσωτερικεύσει και στη συνέχεια εκφράζονται μέσω της συμπεριφοράς μας.  Οι αντιλήψεις μας σχετικά με τον τρόπο που οι άλλοι (γονείς, δάσκαλοι, συμμαθητές) διαχειρίζονται τον θυμό αλλά και με το πώς οι εκφράσεις του δικού μας θυμού έχουν αντιμετωπιστεί κι έχουν γίνει ή όχι αποδεκτές από αυτούς, επιδρούν σημαντικά στον τρόπο που αργότερα θα ανταποκριθούμε στον θυμό μας και στον θυμό των άλλων.                                             Χαρακτηριστικά του θυμού  Ο θυμός ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητα σχετίζεται με πλήθος αρ