Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί φοβόμαστε τον ψυχολόγο?

Αποτέλεσμα εικόνας για Γιατί φοβόμαστε τον ψυχολόγο?

Ψυχολόγοι, σύμβουλοι ψυχικής υγείας και όσοι μπορούν να δουν παραπάνω το μέσα μας έχουν πάρει τη μορφή του μπαμπούλα για κάποιους. Είναι εκείνοι που κλείνουν αφτιά και μάτια στο πρόβλημα περιμένοντας πως θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Όμως εκείνο επιστρέφει ξανά και ξανά σε άλλη μορφή, φωνάζει είναι εδώ αλλά τίποτα!

-  θα τα καταφέρω μόνος μου - είναι η σκέψη που έχει εγκλωβίσει το άτομο και ο εγωισμός δεν επιτρέπει την βοήθεια από τον ειδικό έτσι ώστε να δει καλύτερα το μέσα του και την ομαλοποίηση της καθημερινότητας του. Δεν είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για να διαχειριστούμε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν στη ζωή.

- κανείς δεν με καταλαβαίνει και δεν μπορεί να με βοηθήσει- αυτή η σκέψη δείχνει πως το άτομο έχει πραγματικά απογοητευτεί και μπερδευτεί μέσα σε αυτό που του συμβαίνει και τον μπλοκάρει να πάρει την απόφαση να μιλήσει ανοιχτά σε έναν ψυχολόγο.

Πολλές φορές τα κοινωνικά πρότυπα, τι θα πει ο κόσμος, θα με πουν τρελό,η κατάκριση  κ.α κάνουν το άτομο διστακτικό να χτυπήσει την πόρτα που στην ουσία θα τον κάνει να καταλάβει ποιος πραγματικά είναι, τι ανάγκες έχει και πως να διαχειρίζεται τις δυσκολίες που προκύπτουν. Το να μιλήσει με τα άτομα του κύκλου του οικογένεια, σύντροφο, φίλους δεν είναι πάντα βοηθητικό γιατί εμπλέκεται το συναισθηματικό κομμάτι που δεν βοηθά στην καθαρή κρίση του ατόμου.

 Επίσης υπάρχουν και εκείνες οι κρυφές σκέψεις που δεν θέλουμε ούτε στον εαυτό μας να αποκαλύψουμε γιατί φοβόμαστε αλλά αυτό μπορεί να είναι η πηγή όλων των δυσκολιών μας που ο ψυχολόγος καλείται να ανακαλύψει, να μας κάνει να δούμε και να αποφασίσουμε πως θα το διαχειριστούμε. 

Είναι ένα μαγικό ταξίδι το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και η καλύτερη επένδυση που τα αποτελέσματα έχουν αντίκτυπο στην ζωή μας, τις επαφές με τους άλλους και την πλήρη συνειδητότητα μας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται μήπως χάσουν ό,τι συμβαίνει; Ανησυχείς μήπως οι άλλοι ζήσουν μία πιο ικανοποιητική εμπειρία από σένα, στην οποία εσύ θα απουσιάζεις; Σε καταβάλλει το άγχος όταν βρίσκεσαι αρκετές ώρες μακριά από το facebook λόγω εργασίας ή άλλων δραστηριοτήτων; Τότε ναι, είσαι και εσύ ‘’μπλεγμένος’’ στη νέα τάση FOMO (fear of missing out). Πρόκειται για μία τάση που γεννήθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κυρίως όμως από το facebook. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία μορφή κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Περιλαμβάνει τον φόβο του να μη χάσεις κάτι ιδιαίτερο, μία αξιοσημείωτη εμπειρία ή ακόμα και φόβο του ότι περνάς τον χρόνο σου λανθασμένα και θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνεις.  Φοβάσαι πως αν απουσιάζεις πολλή ώρα από τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης θα χάσεις τις κοινωνικές σου επαφές, τους ‘’φίλους’’ σο...

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...

Πάρε απόσταση όπου κι αν βρίσκεσαι!

Ο ήλιος ξεκίνησε να γλύφει το πρόσωπο μου, ένα κύμα ζεστού αέρα ήρθε και το χάιδεψε. Ήμουν ανάμεσα στην καρδιά του καλοκαιριού. Τα πόδια μου παίζανε με τα κύματα. Έκανα βόλτες περπατώντας μέσα στην άμμο με πίεση. Πίεζα τα πόδια μου μάλλον για να σιγουρευτώ ότι είμαι εκεί.  Το εκεί, δεν αφορούσε την θάλασσα, αλλά το μακριά. Ήμουν μακριά απ΄όλους κι όλα. Μια βαθιά αναπνοή,έφυγε από τα χείλη μου την ώρα που το συνειδητοποίησα. Είμαι μαζί  με τον εαυτό μου κάνοντας την καλύτερη παρέα. Όχι δεν είναι έρωτας με το είδωλο μου. Είναι μια ανάγκη που αποκτάς στην πορεία, όταν έχεις δώσει πολλά κομμάτια του εαυτού σου. Σ ας φρόντισα, σας αγάπησα, σας ικανοποίησα τις ανάγκες, μα είμαι και εγώ εδώ!   Σκέφτηκα τόσο δυνατά που από την ένταση κλότσησα το κύμα. Γέλασα και ξάπλωσα στην άμμο.  Το ελαφρύ κύμα έπεφτε πάνω μου σαν μικρή σφαλιάρα, για να με ξυπνήσει από τον κοινωνικό λήθαργο που είχα πέσει. Αυτός ο κοινωνικός λήθαργος είναι ύπουλος να τον προσέχετε. Σε υπνω...