Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν
Οι σκέψεις ξεκίνησαν ορμητικά μέσα στο μυαλό μου και για μια στιγμή μεταφέρθηκα σε μια λίμνη. Έκλεισα τα μάτια. Κολυμπούσα σε μια λίμνη θορύβου. Αναστάτωση. Θολά νερά. Έβγαινα στην επιφάνεια να αναπνεύσω οξυγόνο και να πιαστώ από κάπου. Ήθελα να βγω από αυτή την λίμνη. Πήγαινα πάνω κάτω με ένταση νομίζοντας πως θα βρω διέξοδο. Θόλωνα περισσότερο τα νερά... Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που νόμιζα πως οι παλμοί της δονούσαν τα νερά. Φοβόμουν τόσο πολύ. Μόνος σου μέσα σε ένα βυθό αναμνήσεων, πόνου και μοναξιάς πως να σωθείς. Ψάχνοντας μια άκρη σχοινιού να πιαστείς, ένα χέρι να σε τραβήξει πάνω στην στεριά της ευτυχίας, της γαλήνης, της ισορροπίας. Περίμενα. Φόβος. Αυτός ο φόβος άρχισε να με ακινητοποιεί. Το σώμα μου μούδιασε. Έμεινα εκεί χωρίς να κουνιέμαι. Μαζεύτηκε το μυαλό μου σε μια μικρή γωνιά του βυθού. Δεν έχω βοήθεια. Θα πρέπει να βυθιστώ και μαζί με μένα, όλα μου τα όνειρα, όλα μου τα θέλω, όλα τα ελπίζω, όλα τα θα.. Περίμενα. Έκλεισα τα μάτια μου και φαντάστηκα ό