Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ποιος είπε ότι η αγάπη πονάει?


Να ξεκινάς από την αρχή...Εκεί που νομίζεις πως όλα τελείωσαν πάρε φόρα και σήκω. Ύψωσε το ανάστημά σου σε ότι σε έριξε και δείξτου τι σημαίνει συνεχίζω... Εμπόδια συναντάμε καθημερινά και σύμφωνα με τον τρόπο ζωής, σε μια εποχή που όλο τρέχει και πουθενά δεν φτάνει, εσύ δεν μπορείς να σου επιτρέπεις να μένεις κάτω! Θα σε ποδοπατήσουν. Θα σου πάρουν ότι έχεις κι όταν θα φύγουν θα έχει μείνει ένα άδειο ερείπιο που κάποτε φάνταζε αγάπη. Όσο δίνεις τόσο θα παίρνουν, κι όσο θα παίρνουν τόσο πιο κάτω θα πέφτεις.

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να ξεχνάνε κι αυτό, είναι το τίμημα που πληρώνουν ξανά και ξανά, όταν το κενό αρχίζει να απλώνεται μέσα τους. Δεν μπορείς να αφήνεις την κάθε άχρωμη προσωπικότητα να σου κλέβει τα χρώματα. Είσαι ξεχωριστός και κάθε φορά που πονάς αποχρωματίζεσαι και το μαύρο απλώνεται μέσα σου. Αρχίζει να κυριεύει κάθε σου κύτταρο και ξαφνικά δεν βλέπεις. Δεν βλέπεις ότι σε πατάνε, δεν βλέπεις ότι πέφτεις για να σηκώσεις άδεια προσωπεία. Δεν βλέπεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τον υπόνομο να φωτίσει. Κι όμως εσύ εκεί να προσπαθείς, σε μια καθημερινότητα-αγώνα, σε μια πάλη γι αυτά που αξίζεις και γι αυτά που σου κλέβουν με χειρισμό, ονομάζοντας τα αγάπη.

Ποιος είπε ότι η αγάπη πονάει? Ποιος είπε ότι η αγάπη πρέπει μόνο να ανέχεται?Γιατί μόνο να δίνεις και όχι να παίρνεις... Ακούω συχνά να λένε "βρήκα το άλλο μου μισό"... πόσο με τρομάζει αυτό το μισό που πάντα θα έχει μια έλλειψη! Πως το μισό που προφανώς δεν έχει αγαπήσει ούτε τον εαυτό του, πως μπορεί να αγαπήσει έστω και ένα άλλο μισό? Εκεί ξανά πέφτεις. Γιατί συνειδητοποιείς ότι αγαπάς μια πλάνη. Κάτι ελλειμματικό. Εσύ όμως θες μια ολόκληρη αγάπη να σε αγκαλιάζει με το χέρια και μια μεγάλη καρδιά. Δεν είσαι για πιο λίγο πίστεψε με. Κανείς δεν πρέπει να είναι για πιο λίγο. Όσο η αγάπη μπορεί να γιατρέψει, άλλο τόσο μπορεί και να αρρωστήσει.

Η αγάπη φροντίζει. Η αγάπη δίνει χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς εγωισμούς, με έναν θαυμασμό που ξεχειλίζει. Δεν σε κάνει να ντρέπεσαι ούτε σου γεννά δεύτερες σκέψεις. Απλά υπάρχει δίπλα σου με μια πληρότητα και με μια ασφάλεια που απλώνεται στην καρδιά σου.

Γι αυτό πάρε μια βαθιά ανάσα και σκέψου πως όλα αυτά έφυγαν μακριά, τόσο μακριά που κανένας άνεμος δεν θα τα φέρει πίσω. Τώρα πάρε δύναμη από εσένα και τον ολόκληρο εαυτό σου και σήκω. Δες πόση ομορφιά κρύβεται να στέκεσαι στο ύψος σου και δίπλα σου να είναι τα θέλω και τα μπορώ σου. Ένα όμορφο ταξίδι τώρα ξεκινάει με αναζήτηση το άλλο ολόκληρο που θα σε πιάσει από το χέρι και θα σε πάει σε μέρη που μόνο όμορφα χρώματα θα αντανακλώνται στα μάτια σας.


Η αγάπη φέρνει ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους, γαλήνη στην ταραγμένη θάλασσα, ύφεση στους ανέμους και γλυκό ύπνο στους δυστυχείς.» Πλάτωνας

https://youtu.be/IsY_fc51Sn8


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!...

Όταν η κρυφή διαταραχή του γονέα προβάλλεται στο παιδί

Αυτά τα παιδιά περνούν μια ζωή με τη αίσθηση ότι τους έχει δοθεί άδικα ένας ρόλος από τον σκηνοθέτη. Γίνονται οι διαταραγμένοι άνθρωποι που οι γονείς τους «θέλουν» και αρχίζουν να ενεργούν όλο και περισσότερο διαταραγμένα. Οι διαταραγμένοι γονείς είναι οι γονείς που δεν φαίνονται καθόλου ότι είναι. Στον έξω κόσμο εμφανίζονται σαν να είναι οι πιο φυσιολογικοί γονείς και ούτε τα παιδιά τους, ούτε κανείς άλλος, δεν γνωρίζει ότι δέχονται τις επιδράσεις των διαταραχών τους, μέχρι να είναι πολύ αργά. Μερικοί γονείς είναι φανερά κακοποιητικοί προς τα παιδιά τους, είτε σεξουαλικά είτε σωματικά. Στην περίπτωση αυτή, η κακοποίηση είναι προφανής και τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν ότι κακοποιούνται και συνειδητοποιούν ότι έχουν πληγωθεί. Ως εκ τούτου, όσο οδυνηρό και να είναι, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης, μπορούν να την αναγνωρίσουν και να ελαχιστοποιήσουν τη βλάβη που τους προκαλείται από αυτήν. Τι συμβαίνει όμως όταν η κακοποίηση δεν γίνεται εύκολα συνειδητή; Οι γονείς που είναι περισ...