Λευκή χρονιά

Λευκή, επιβλητική, συγκλονιστική νύχτα που ντύθηκε στα λευκά.  Η μαγεία του καιρού ανατρέπει το καθημερινό μουντό σκηνικό της πόλης.  Λίγο μετά το νέο έτος, η πόλη πάγωσε, ο χρόνος  σα να έγινε πιο αργός. Αυτό χρειαζόταν μάλλον για να ησυχάσει το έξω και να ζεσταθεί το μέσα.

Πέρασε μια χρονιά τόσο γρήγορα, που κανείς δεν κατάλαβε πότε ήρθε, τι έφερε και τι πήρε. Δεν φταίει ο χρόνος όμως, αλλά η βιασύνη μας. Μια βιασύνη σε όλα. Γρήγορο φαγητό, γρήγορος καφές, γρήγορες παρέες που δεν μιλούν, γρήγορο σεξ, γρήγορες σχέσεις.

Μια παύση. Χρειαζόμαστε όλοι μια παύση.

Ένα αληθινό άγγιγμα, μια ζεστή αγκαλιά χωρίς βιασύνη και φασαρία. Ένα φιλί αργό με τρυφερότητα. Ένα άγγιγμα στα μαλλιά, μια αληθινή χαμογελαστή καλημέρα. Σταματήστε ότι κάνετε! 

Παγώστε τον χρόνο για λίγο.

Ακούστε  ένα όμορφο τραγούδι με κλειστά τα μάτια για να ονειρευτείτε, έναν ωραίο καφέ από τα χεράκια σας, μια μεγάλη αναπνοή και ένα δυνατό ευχαριστώ για όσα έχω.

Χάνονται οι στιγμές μας σε λίστες πραγμάτων που δεν αγοράσαμε, στο ίδιο τρίτο ζευγάρι διαφορετικού χρώματος που δεν έχουμε. Είναι τόσο αστεία όλα αυτά. Δεν αγοράζονται οι στιγμές. Δεν πουλιέται η ματιά του ερωτά σου. Δεν φτάνει ο χρόνος  όταν αφιερώνεται μόνο σε δουλειές. Τα ρομπότ κάποτε σταματούν να δουλεύουν, να πηγαίνουν πέρα δώθε. Αλλά και που σταματούν είναι το ίδιο, γιατί δε έχουν ψυχή. Δεν γεύτηκαν ποτέ φρέσκιες φράουλες, ούτε κλεφτό φιλί.

Η σημερινή μέρα αυτό χαρίζει το πάγωμα του χρόνου. Έστω και λίγο, με τη μαγεία του μικρού παιδιού που κρύβεται βαθιά στον καθένα μας. Αν ήσουν παιδί, θα έτρεχες εκεί έξω δίχως να νιώθεις το κρύο. Θα έπαιζες, τα γέλια θα σκέπαζαν την γειτονιά και η ευτυχία θα ήταν αιωνιότητα. Ποτέ δεν είναι αργά ή χάσιμο χρόνου να ζήσεις με έμφαση στην στιγμή. Σε αυτό που αγγίζεις, σε αυτό που βλέπεις, σε αυτό που τρως και κυρίως σε αυτό που αισθάνεσαι.

Ο νέος στόχος λοιπόν για το νέο έτος ας είναι αυτός, στιγμές. Στιγμές που βιώνονται και δεν περνούν τόσο αστραπιαία από μπροστά μας. Το χιόνι εξάλλου πέφτει τόσο απαλά, κομψά, χωρίς  να χτυπάει κανέναν. Απλά το νιώθεις, το βλέπεις, το αγγίζεις και χάνεται…

Τους αρέσει να σκοτώνουν τον χρόνο τους περιμένοντας το χρόνο να τους σκοτώσει (Simone De Beauvoir).