Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συγνώμη παιδί μου



Από: Regina Boliants

Νιώθω πολύ συχνά ενοχές και  τύψεις, ενοχές για το αν έκανα το σωστό και τύψεις, γιατί δεν είμαι τέλεια, είμαι απλά μαμά!

Μετανιώνω για το φέρσιμό μου όταν είναι απότομο, επειδή μπορεί  εκείνη την μέρα να είναι απλά μια δύσκολη μέρα για μένα , κάτι για το οποίο φυσικά δεν ευθύνεσαι εσύ παιδί μου.
Είναι εκείνες οι στιγμές που μια συγνώμη δεν είναι αρκετή... ..όμως χρειάζεται να την εκφράζω με την προσπάθεια, φυσικά  να ελέγχω όσο μπορώ τα δικά μου προβλήματα, χωρίς να τα μεταδίδω σε σένα. Η συγνώμη άλλωστε δεν είναι μια λέξη αλλά κυρίως μια πράξη..

Συγνώμη παιδί μου για τις φορές που δεν είμαι πλάι σου, ενώ μπορεί να με χρειάζεσαι...
Είναι όμως  φορές που η μαμά πρέπει να λείπει γιατί δουλεύει.
Δεν ήθελα να σε κάνω να κλάψεις όταν σου είπα ότι, δεν μπορείς να έρθεις μαζί μου στην δουλειά. Βιαζόμουν και δεν σου αφιέρωσα αρκετό χρόνο για να σου εξηγήσω ξανά τους λόγους .....
Συγνώμη που σου φώναξα επειδή έβαλες τον καφέ μου στον νεροχύτη, δεν σκέφτηκα εκείνη την ώρα ότι το έκανες για να πάμε να παίξουμε.
Και την ημέρα που έβαλες κανέλα στα μπιφτέκια δεν σκέφτηκα ότι απλά αντιγραφείς μια συνταγή που χρησιμοποιήσαμε, σε άλλο φαγητό, άρα γιατί όχι και τώρα...
Συγνώμη που δεν καταλαβαίνω πάντα την συμπεριφορά σου, με αποτέλεσμα να σε κάνω να κατεβάζεις το κεφάλι σου .

Τις  φορές που δεν "σκύβω" πάντα στο ύψος σου για να δω πόσο αστείο βρίσκεις κάτι που εμένα μπορεί να με εκνευρίσει.
Συγνώμη που δεν μπορώ πάντα να απαντάω στα γιατί σου, και στις  απορίες σου, είναι τόσα πολλά και νιώθω πως ξέρω τόσα λίγα.
Όταν σε  σταματάω από το παιχνίδι σου για να σε πάρω μαζί μου, σε δίκες μου δουλείες και εσύ παραπονιέσαι ...
Σου ζητάω συγνώμη για όλες τις φορές  που η αθώα σου ματιά δεν κατανόησε την δική μου συμπεριφορά...


Η μαμά σε αγαπάει πάντα ότι και αν κάνεις, ακόμα και όταν σε μαλώνω πάλι σε αγαπάω, δεν με δίδαξε κάνεις πως να μαι καλή μαμά προσπαθώ συνεχώς να είμαι η μαμά που ακόμα και αν κάνει λάθη έχει την αγκαλιά της ανοιχτή...ζητάει συγνώμη και προσπαθεί να αλλάξει για σένα.
 Η μαμά που από τις ένοχες πολλές φορές, κλαίει στο προσκεφάλι σου όταν κοιμάσαι και από τις τύψεις, κάθεται μόνη μετά μέχρι το χάραμα, λέγοντας ξανά και ξανά πως είναι η τελευταία φορά που το έκανε...

Σε παρακαλώ, κάθε φόρα που περνάω τα όρια μου τράβα με προς τα κάτω ...εκεί στο ύψος σου, για να γίνομαι παιδί βλέποντας από τα μάτια σου με σκοπό να σε καταλαβαίνω περισσότερο!
Η ζωή είναι πιο ωραία όταν την κοιτάω μαζί σου σε μαθαίνω και με μαθαίνεις...
Σε αγαπάω ως το φεγγάρι άπειρες φορές...μωρό μου.  

        Μητρότητα: όλη η αγάπη αρχίζει και τελειώνει εκεί (Robert Browning).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν

Όταν η κρυφή διαταραχή του γονέα προβάλλεται στο παιδί

Αυτά τα παιδιά περνούν μια ζωή με τη αίσθηση ότι τους έχει δοθεί άδικα ένας ρόλος από τον σκηνοθέτη. Γίνονται οι διαταραγμένοι άνθρωποι που οι γονείς τους «θέλουν» και αρχίζουν να ενεργούν όλο και περισσότερο διαταραγμένα. Οι διαταραγμένοι γονείς είναι οι γονείς που δεν φαίνονται καθόλου ότι είναι. Στον έξω κόσμο εμφανίζονται σαν να είναι οι πιο φυσιολογικοί γονείς και ούτε τα παιδιά τους, ούτε κανείς άλλος, δεν γνωρίζει ότι δέχονται τις επιδράσεις των διαταραχών τους, μέχρι να είναι πολύ αργά. Μερικοί γονείς είναι φανερά κακοποιητικοί προς τα παιδιά τους, είτε σεξουαλικά είτε σωματικά. Στην περίπτωση αυτή, η κακοποίηση είναι προφανής και τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν ότι κακοποιούνται και συνειδητοποιούν ότι έχουν πληγωθεί. Ως εκ τούτου, όσο οδυνηρό και να είναι, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης, μπορούν να την αναγνωρίσουν και να ελαχιστοποιήσουν τη βλάβη που τους προκαλείται από αυτήν. Τι συμβαίνει όμως όταν η κακοποίηση δεν γίνεται εύκολα συνειδητή; Οι γονείς που είναι περισ

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!