Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

13 πράγματα που καταλαβαίνεις στα 30 σου

Υπάρχουν κάποια πράγματα που τα συνειδητοποιείς μεγαλώνοντας... 
Για παράδειγμα:
  1. Θα ανακαλύψεις ποιος στα αλήθεια είσαι και τι θες επιτέλους να κάνεις. Θα αναζητήσεις τις δικές σου δυνατότητες και θα καταλάβεις πως υπεύθυνος είσαι ο ίδιος για τη ζωή σου.
  2. Θα καταλάβεις πως βρίσκεσαι στην καλύτερη φάση για να δεις τι θα κάνεις με τα οικονομικά σου.
  3. Θα σου περάσει για πρώτη φορά στα σοβαρά η σκέψη για οικογένεια. Θα νιώσεις την ανάγκη να φροντίζεις ένα μικρό πλασματάκι και να του μαθαίνεις πράγματα.
  4. Θα έχεις γεμίσει εμπειρίες από σχέσεις φιλικές και μη. Θα έχεις γευτεί τη σημαίνει να στην φέρνουν οι φίλοι αλλά και τι να χάνεις τον έρωτα της ζωής σου. Που τελικά δεν σήμαινε τίποτα απλά τότε δεν το έβλεπες.
  5. Θα συνειδητοποιήσεις πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια.
  6. Θα καταλάβεις τι πραγματικά έχει νόημα στη ζωή σου. Τι θες να κάνεις για να περνάς καλά.
  7. Θα κάνεις ένα καλό ξεκαθάρισμα στις φιλίες σου. Θα δεις ποιοι άνθρωποι αξίζουν να είναι δίπλα σου και ποιοι όχι.
  8. Θα βλέπεις πλέον τα πράγματα απ΄άλλη σκοπιά. Θα αναθεωρείς συνεχώς όλα όσα είχες μάθει μέχρι τότε.
  9. Θα δεις πως δεν θα έχεις τις ίδιες αντοχές για πάρτι και διασκέδαση αλλά θα σε γεμίζει μια συνάντηση με καλούς φίλους και συζήτηση.
  10. Θα θέτεις στόχους που θα υλοποιείς.
  11. Θα εκτιμάς αλλιώς τα πράγματα, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις στη ζωή σου.
  12. Θα μάθεις να διεκδικείς.
  13. Θα έχεις την άνεση να εκφράζεις τα συναισθήματά σου χωρίς φόβο και τύψεις.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Όταν η κρυφή διαταραχή του γονέα προβάλλεται στο παιδί

Αυτά τα παιδιά περνούν μια ζωή με τη αίσθηση ότι τους έχει δοθεί άδικα ένας ρόλος από τον σκηνοθέτη. Γίνονται οι διαταραγμένοι άνθρωποι που οι γονείς τους «θέλουν» και αρχίζουν να ενεργούν όλο και περισσότερο διαταραγμένα. Οι διαταραγμένοι γονείς είναι οι γονείς που δεν φαίνονται καθόλου ότι είναι. Στον έξω κόσμο εμφανίζονται σαν να είναι οι πιο φυσιολογικοί γονείς και ούτε τα παιδιά τους, ούτε κανείς άλλος, δεν γνωρίζει ότι δέχονται τις επιδράσεις των διαταραχών τους, μέχρι να είναι πολύ αργά. Μερικοί γονείς είναι φανερά κακοποιητικοί προς τα παιδιά τους, είτε σεξουαλικά είτε σωματικά. Στην περίπτωση αυτή, η κακοποίηση είναι προφανής και τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν ότι κακοποιούνται και συνειδητοποιούν ότι έχουν πληγωθεί. Ως εκ τούτου, όσο οδυνηρό και να είναι, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης, μπορούν να την αναγνωρίσουν και να ελαχιστοποιήσουν τη βλάβη που τους προκαλείται από αυτήν. Τι συμβαίνει όμως όταν η κακοποίηση δεν γίνεται εύκολα συνειδητή; Οι γονείς που είναι περισ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα