Περπατάω μέσα σε μια πόλη που όλοι μοιάζουν τόσο δυνατοί, σαν άγρια λιοντάρια. Τη μια στιγμή υπερηφανεύονται και την άλλη έτοιμα να σε κατασπαράξουν. Με φοβίζει αυτή η εικόνα. Με πνίγει και με κάνει να αναρωτιέμαι, πως μπορεί κάποιος να ζει με τόσο μεγάλη άμυνα. Γιατί δεν αφήνει το λιοντάρι την χαίτη του;
Ένας πόλεμος χωρίς αιτία. Μια μάχη που επηρεάζει όλους, αλλά δεν αλλάζει και τίποτα. Προσπαθώντας ο καθένας να προστατέψει τον εαυτό του αμύνεται και πολλές φορές επιτίθεται. Ο φόβος μπαίνει μπροστά για να μη μας επιτρέψει να πούμε ακριβώς αυτό που αισθανόμαστε και αυτό που θέλουμε. Ένας μεγάλος τοίχος σηκώνεται και σταματάμε να βλέπουμε τον άλλον στα μάτια. Απλά φωνάζουμε. Οι καρδιές απομακρύνονται, τα συναισθήματα παγώνουν και χάνονται.
Οι περισσότεροι δεν θέλουν αυτήν την απομάκρυνση αλλά δεν κουνιούνται από το μεγάλο τους Εγώ. Άμυνα και Εγώ γίνονται τεράστια και το άτομο όλο και μικραίνει. Υπέρ καλύπτεται από μια προστασία που δεν χρειάζεται όλες τις φορές. Αν ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε γιατί να έχουμε ανάγκη μια άμυνα που θα κρυβόμαστε εκεί πίσω;
Οι άμυνες σχηματίστηκαν από την πρώιμη ηλικία αρχικά ασυνείδητα και κάποιες στιγμές γίνονται συνειδητά προς τα άτομα που χρησιμοποιείται. Σκοπός είναι να βρεθεί η αιτία που συμβαίνει αυτό.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα άμυνας μέσω της προβολής είναι, να ζηλεύει κάποιος τον σύντροφό του και να δείχνει συνειδητά έντονη αδιαφορία, αλλά στην πρώτη σύγκρουση να κατηγορήσει τον σύντροφο του πως εκείνος ζηλεύει. Αυτό πιθανόν προ υπάρχει από μικρή ηλικία και δεν εκτονώθηκε μέχρι την ενήλικη ζωή και σχημάτισε μια άμυνα το άτομο για να προστατεύεται.
Όλοι διακατεχόμαστε από ισχυρούς παιδικούς φόβους και ανεκπλήρωτες επιθυμίες, τα οποία χειριζόμαστε με τις καλύτερες στρατηγικές άμυνας που έχουμε κάθε φορά στη διάθεσή μας. Αυτές τις μεθόδους αντιμετώπισης τις διατηρούμε, καθώς, με το πέρασμα του χρόνου, νέες απαιτήσεις αντικαθιστούν τα σενάρια της ζωής μας.
Το αντικείμενο μιας ευαίσθητης ψυχολογικής διάγνωσης δεν είναι η αξιολόγηση του πόσο «άρρωστος» είναι κάποιος, ούτε ο καθορισμός του είδους των ανθρώπων που υπερβαίνουν το όριο αυτού που ορίζεται κοινωνικά ως φυσιολογικό. Είναι η κατανόηση της ιδιαιτερότητας του ψυχικού πόνου και των χαρισμάτων κάθε ατόμου, ώστε ο θεραπευτής να είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο και να ενισχύσει το άτομο.
Σίγουρα οι άμυνες δεν είναι καλές ή κακές από μόνες τους. Το δίπολο θετικό-αρνητικό μπορεί να χαρακτηρίσει την συχνότητα επιστράτευσης τους, το πλαίσιο όπου αυτές χρησιμοποιούνται και τα αποτελέσματα που επιφέρουν. Πάντως, στην σύγχρονη ψυχολογία υπάρχει η παραδοχή ότι μερικές ψυχολογικές ιδιότητες μπορεί να παραμένουν ασυνείδητες.
Όλοι διακατεχόμαστε από ισχυρούς παιδικούς φόβους και ανεκπλήρωτες επιθυμίες, τα οποία χειριζόμαστε με τις καλύτερες στρατηγικές άμυνας που έχουμε κάθε φορά στη διάθεσή μας. Αυτές τις μεθόδους αντιμετώπισης τις διατηρούμε, καθώς, με το πέρασμα του χρόνου, νέες απαιτήσεις αντικαθιστούν τα σενάρια της ζωής μας.
Το αντικείμενο μιας ευαίσθητης ψυχολογικής διάγνωσης δεν είναι η αξιολόγηση του πόσο «άρρωστος» είναι κάποιος, ούτε ο καθορισμός του είδους των ανθρώπων που υπερβαίνουν το όριο αυτού που ορίζεται κοινωνικά ως φυσιολογικό. Είναι η κατανόηση της ιδιαιτερότητας του ψυχικού πόνου και των χαρισμάτων κάθε ατόμου, ώστε ο θεραπευτής να είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο και να ενισχύσει το άτομο.
Σίγουρα οι άμυνες δεν είναι καλές ή κακές από μόνες τους. Το δίπολο θετικό-αρνητικό μπορεί να χαρακτηρίσει την συχνότητα επιστράτευσης τους, το πλαίσιο όπου αυτές χρησιμοποιούνται και τα αποτελέσματα που επιφέρουν. Πάντως, στην σύγχρονη ψυχολογία υπάρχει η παραδοχή ότι μερικές ψυχολογικές ιδιότητες μπορεί να παραμένουν ασυνείδητες.
Ταυτόχρονα, όμως, υποστηρίζεται εξίσου ότι ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να ελέγξει τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές του. Εν ολίγοις, δεν είμαστε έρμαια του ασυνειδήτου μας, όπως όμως δεν είμαστε και παντελώς ελεύθεροι από αυτό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου