Σήκωσε το παντελόνι του και έφυγε κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω του, ενώ σφύριζε. Εγώ κάτω στο πάτωμα να προσπαθώ να μαζέψω την άδεια μου καρδιά και τον πόνο μου, σωματικό και ψυχικό. Από 15 χρονών και για χρόνια ο πατριός μου με βίαζε. Πότε μου δεν τον συμπάθησα, αλλά η μάνα μου σχεδόν μας τον επέβαλε, γιατί έλεγε είναι νέα ακόμη και όπως ο πατέρας μου προχώρησε, το ίδιο θα κάνει και αυτή.
Όλα ξεκίνησαν όταν η μάνα μου, άρχισε να δουλεύει πολλές ώρες και άφησε αυτό το τέρας να προσέχει εμένα και τον μικρό μου αδερφό. Στην αρχή μας έκανε όλα τα χατίρια και κυρίως σε μένα. Μου έπαιρνε συχνά ρούχα και παπούτσια, γιατί ήθελε να ξεχωρίζω έλεγε στο σχολείο και να μη μου μοιάζει καμία. Ένιωθα άβολα κοντά του και κάτι μέσα μου έλεγε να μην ξεπεράσει την απόσταση μεταξύ μας. Ακόμη και στο αυτοκίνητο όταν με πήγαινε στο φροντιστήριο, κοιτούσα πάντα έξω και είχα ακουστικά με μουσική. Ένιωθα το βλέμμα του απειλητικό και με έφερνε σε αμηχανία. Όταν τα έλεγα στην μάνα μου, εννοείται υπερασπιζόταν τον καλό της. Μου έλεγε τα κάνω όλα γιατί δεν έχω δεχτεί τον χωρισμό της με τον μπαμπά.
Ένα απόγευμα ήμουν λίγο άρρωστη, ο αδερφός μου ήταν στον μπαμπά μου και η μητέρα μου είχε φύγει εκτός Αθηνών με την δουλειά της. Τότε ήρθε εκείνος στο δωμάτιο μου, έκανα ότι κοιμάμαι αλλά εκείνος δεν έφυγε. Κάτι μέσα μου άρχιζε να ουρλιάζει, αλλά δεν κινήθηκα. Ήρθε έκατσε δίπλα μου και μου χάιδεψε τα μαλλιά, έκανα ότι γυρίζω πλευρό και εκείνο άρχιζε να μου χαϊδεύει το στήθος. Τινάχτηκα τον κοίταξα χωρίς να πω λέξη, αφού μέσα μου έλεγα δεν είναι αλήθεια. Εκείνος έκανε έναν ήχο σσσσσ όπως τα φίδια πριν πετάξουν το δηλητήριο τους. Μου έπιασε τα χέρια και άρχισε να με γδύνει. Εγώ τσίριξα τόσο δυνατά που ακούστηκα με αντίλαλο σε όλο το σπίτι. Μου έδωσε ένα δυνατό χαστούκι και μου τράβηξε τα μαλλιά. Άρχισα να κλαίω γοερά και να ψελλίζω σε παρακαλώ. Εκείνος είπε μη φοβάσαι δε θα το μάθει κανείς. Ποιος να το μάθαινε δηλαδή; Θα έβγαινα με χαρά να το πω στις συμμαθήτριές μου; Με βίαιη κίνηση συνέχισε την αρρωστημένη του πράξη και σε κάθε μου αντίδραση με χτυπούσε. Θυμάμαι μέχρι την στιγμή που μου κοπάνησε το κεφάλι στο ξύλο του κρεβατιού, όταν έπιασα το τηλέφωνο μου. Λιποθύμησα.
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε που ήμουν εκεί. Άνοιξα τα μάτια μου και με είδα μισόγυμνη με αίματα στη μύτη και στο σώμα. Δεν μπορούσα να κλάψω ήμουν σε κατάσταση σοκ. Έμεινα ακίνητη περίπου μία ώρα. Μπήκε μέσα στο δωμάτιο κρατώντας ένα μήλο που το μασούσε με απάθεια. Μου είπε να πάω να πλύνω τα μούτρα μου και αν διανοηθώ, να πω ή να δείξω αλλόκοτη συμπεριφορά, θα σκότωνε την μάνα μου και τον αδερφό μου. Με πλησίασε και μου έδειξε ένα μαχαίρι που το ακούμπησε με πίεση πάνω στο μάγουλό μου. Αυτό συνεχίστηκε για περίπου 2 χρόνια. Εγώ έγινα ένα κινητό μάρμαρο, δεν κοιτούσα κανέναν, δεν μιλούσα σε κανέναν, δεν πλησίασα κανέναν. Η μάνα μου είμαι σίγουρη ότι είχε καταλάβει. Ήταν τόσο ανασφαλής και φοβόταν την δεύτερη αποτυχία της, που άφησε το παιδί της να αργοπεθαίνει μέσα στο εφηβικό του σώμα, που με τη βία έγινε ένα κομμάτι ηδονής ενός άρρωστου τέρατος.
Ευχήθηκα πολλές φορές να είχα πάρει εκείνο το μαχαίρι που μου μόστραρε τότε και να του το κάρφωνα στην καρδιά. Την μέρα που έκλεισα τα 18 δεν με ξαναείδε κανένας. Άφησα ένα γράμμα και τα έλεγα όλα. Δεν ήθελα κανέναν. Τώρα είμαι πολύ μακριά, αλλά οι εικόνες με κυνηγάνε. Μετανιώνω που δεν βγήκα εκείνη την πρώτη φορά, να ουρλιάξω έξω στον κόσμο να πω τα πάντα. Νιώθω χαζή που πίστεψα στις απειλές ενός δειλού, άρρωστου βιαστή. Πονάω, γιατί στο σώμα μου δεν νιώθω τίποτα και στην ψυχή μου έχω μόνο πληγές. Θέλω να ξυπνήσω και να είναι, ένας εφιάλτης όλο αυτό αλλά δεν είναι. Είναι μια πραγματικότητα που έζησα και μακάρι να είμαι η τελευταία. Θα πορευτώ με αυτή την πληγή αλλά δεν θα ξεχάσω. Έχω παγώσει αλλά θα περιμένω τη μέρα που κάτι θα με κάνει να μαλακώσω. Η ψυχολόγος μου λέει θέλει χρόνο. Θα περιμένω και ελπίζω μια μέρα κάπου, κάπως να βρω μέσα μου εκείνη την αθωότητα που μου έκλεψε ένας τιποτένιος, με τόση βία.
Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων Τηλεφωνική Γραμμής SOS 15900. Στόχος της δράσης είναι να παροτρύνει γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βίας να ξεπεράσουν τον φόβο τους και να μιλήσουν ανοιχτά για την κοινωνική αυτή μάστιγα. Δραγατσανίου 8, 105 59 Αθήνα, 210 3315291-5, 213 1511 + εσωτ .Fax: 210 3315276 - 210 3231316, e-mail:info@isotita.gr, http://www.isotita.gr
Γυναικείες Συλλογικότητες Κατάλογος με γυναικείες οργανώσεις στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο http://www.sapphogr.net/gynaika/w-orgs.html
Γραμμή SOS «Δίπλα σου»: 800-11-88 881 (από σταθερό τηλέφωνο χωρίς χρέωση), 210 7786 800 (από κινητό τηλέφωνο με χρέωση)
Κέντρα Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών: Αθήνα: 210 5235 318, 210 5235 250, Πειραιάς : 210 4112 091, 210 4129 101
Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Ανδρικής Βίας κατά των Γυναικών: 210 3828 126 (Δευτέρα – Παρασκευή 16.00 – 20.00)
Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας – Βοήθεια για τη Βία μέσα στην οικογένεια: 210 3616 232 (Τετάρτη 18.00 – 20.00)
Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας: 210 5221 101, 210 5316457
Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθήνας: 210 3613 340 (Ακαδημίας 60)
Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά: 210 4177 876 (Γούναρη 31)
Κέντρο Ερευνών για θέματα Ισότητας (Κ.Ε.Θ.Ι.) Αθήνα: 210 3212 690
Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας 210 - 92.25.491
Κέντρο Στήριξης Οικογένειας (ΚΕΣΟ,Ακαδημίας 95 4ος όροφος,210 3811274, 210 3841536, fax: 210 3811959, email: keso@otenet.gr, www.kesoiaa.gr) της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το Κέντρο προσφέρει νομική και ψυχολογική στήριξη σε γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση
Καταφύγιο Γυναίκας: 2310 - 551.041 Θεσσαλονίκη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου