Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι είναι η βουλιμία και πως αντιμετωπίζεται;

Αποτέλεσμα εικόνας για βουλιμια πως αντιμετωπιζεται

Όλο και πιο συχνά στις μέρες μας ακούμε τον όρο βουλιμία. Τι είναι όμως, η βουλιμία και γιατί τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει τάση; Ιδιαίτερα για το γυναικείο φύλλο και για τους έφηβους, το σύμπτωμα αυτό, φαίνεται όλο και περισσότερο να ταλαιπωρεί. 

Η βουλιμία είναι μια διαταραχή στην πρόσληψη τροφής, που κάνει το άτομο να ξεσπάει σε μεγάλες ποσότητες φαγητού. Κάποιες φορές φτάνει στο σημείο να μην μπορεί να αναπνεύσει από το φαΐ. Συχνά μετά από μεγάλη ποσότητα τροφής, προκαλεί εμετό και πιθανόν να συνεχίσει με άλλο γεύμα. Η μεγαλύτερη έξαρση συμβαίνει, όταν χρησιμοποιούνται καθαρτικά ή διουρητικά χάπια, χωρίς την επίβλεψη γιατρού. 

Λίγο μετά την λήψη της τροφής, αρχίζουν να εμφανίζονται, οι τύψεις για την πρόσληψη των θερμίδων, η απόγνωση, η ντροπή και η ενοχή. Αυτά τα συναισθήματα είναι που θολώνουν το άτομο, να δει από που έρχεται η πραγματική αιτία σε αυτό που συμβαίνει. 

Εκείνη τη στιγμή της υπερφαγίας δεν μπορεί να μπει όριο. Ύστερα η ντροπή να μην το μάθει κανείς χειροτερεύει την κατάσταση. Αυτό δημιουργεί ένα μόνιμο άγχος γύρω από το πρόβλημα και ξεκινάει πάλι ο κύκλος. 

Τις περισσότερες φορές, καλύπτεται ένα συναισθηματικό κενό και η τροφή, έρχεται για να δώσει μια στιγμιαία ανακούφιση. Η πίεση της καθημερινότητας, το οικογενειακό περιβάλλον, η εμμονή για την τέλεια εικόνα και τα λανθασμένα πρότυπα, είναι πιθανές αιτίες για να προκληθεί η βουλιμία.

Η συχνή μέτρηση του βάρους, η έντονη γυμναστική και η έντονη αυτοκριτική μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα έχουν. Θεραπευτικό θα  είναι, να μην μένει κανείς μόνος του σε όλο αυτό. Η οικογένεια, οι φίλοι ή ο σύντροφος θα βοηθήσουν,με το να βοηθήσουν το άτομο και να μην το κατακρίνουν. Ο σύμβουλος ψυχικής υγείας και ο γιατρός, για τις παθολογικές καταστάσεις, μπορούν να φέρουν την επίλυση του βαθύτερου ζητήματος.

 Η λαιμαργία είναι μια συναισθηματική διέξοδος, ένα σημάδι ότι κάτι μας κατατρώει (Peter De Vries).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται μήπως χάσουν ό,τι συμβαίνει; Ανησυχείς μήπως οι άλλοι ζήσουν μία πιο ικανοποιητική εμπειρία από σένα, στην οποία εσύ θα απουσιάζεις; Σε καταβάλλει το άγχος όταν βρίσκεσαι αρκετές ώρες μακριά από το facebook λόγω εργασίας ή άλλων δραστηριοτήτων; Τότε ναι, είσαι και εσύ ‘’μπλεγμένος’’ στη νέα τάση FOMO (fear of missing out). Πρόκειται για μία τάση που γεννήθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κυρίως όμως από το facebook. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία μορφή κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Περιλαμβάνει τον φόβο του να μη χάσεις κάτι ιδιαίτερο, μία αξιοσημείωτη εμπειρία ή ακόμα και φόβο του ότι περνάς τον χρόνο σου λανθασμένα και θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνεις.  Φοβάσαι πως αν απουσιάζεις πολλή ώρα από τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης θα χάσεις τις κοινωνικές σου επαφές, τους ‘’φίλους’’ σο...

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!...