Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δείξε μου ποιος είσαι


Λίγα λεπτά χρειάζεται κανείς, για να καταλάβει πως ενδιαφέρεται για το απέναντι πρόσωπο. Οι κινήσεις του σώματος, οι ανταλλαγές βλεμμάτων και το αυθόρμητο χαμόγελο, μαρτυρούν το "μου αρέσεις". Τα πρώτα ραντεβού μοιάζουν με ρομαντική ταινία. Όλα είναι υπέροχα, μαγευτικά και ιδανικά. Η συνέχεια έρχεται με πεταλούδες στο στομάχι και την εξιδανίκευση του άλλου ως προς το τέλειο.

Όταν ο έρωτας αρχίσει να χαλαρώνει τα σχοινιά του περίπου μετά τους έξι μήνες, τότε αρχίζουμε να βλέπουμε τον άλλον. Ξαφνικά σταματάει να είναι χαριτωμένο το παραγεμισμένο τασάκι του αυτοκινήτου, η λίμνη με τα νερά μετά το μπάνιο, αλλά και το ποια ταινία να δούμε.

Ότι έκανε ο σύντροφος μας το κάνει και τώρα. Απλά τώρα το είδαμε ξεκάθαρα γιατί ο καπνός του έρωτα μας είχε θολώσει. Ενώ φαινόταν τι ήταν αυτό που θα μας ενοχλήσει, το παραγκωνίζαμε γιατί το θεωρούσαμε χαριτωμένο και μετά είχαμε την κρυφή σκέψη, θα τον αλλάξω. Δεν μπορείς να αλλάξεις κανέναν όμως πέρα από τον ίδιο σου τον εαυτό. Οφείλεις να συστηθείς στον άλλον όπως ακριβώς είσαι. 

Η παρόρμηση του έρωτα πολλές φορές, μας φοράει ένα ημιδιάφανο πέπλο που ενώ βλέπεις, κάνεις πως δεν βλέπεις. Ενώ, δεν είσαι αυτό που λες, δίνεις ρεσιτάλ ερμηνείας για να αποθεωθείς. Έτσι έρχεται μια ημέρα που ξυπνάς και ξανασυστήνεσαι, βιάζοντας το συναίσθημα του άλλου. Για να υπάρξει ο αληθινός έρωτας πρέπει να υπάρξει η αλήθεια μέσα μας. Να αγαπηθεί από εμάς τους ίδιους, ο εαυτός μας και μετά να δώσουμε χώρο στον άλλον, να μας αγαπήσει γι αυτό που είμαστε.

Αν εγώ ξέρω ποιος είμαι και μέχρι που μπορώ να φτάσω ως προσωπικότητα, τόσα μπορώ να δείξω και στον σύντροφο μου. Δεν θα έχω την ανάγκη να δείξω κάτι που δεν είμαι. Η αποδοχή του εαυτού μας είναι δώρο για εμάς τους ίδιους. Δεν θυμώνουμε με ότι μας συμβαίνει πια, αλλά καλό είναι να εξελίξουμε όσα ήδη έχουμε.

Ο έρωτας δεν έρχεται να μας σώσει, αλλά να μας αναπτύξει και τους πιο θαμμένους σπόρους μέσα μας. Ο σύντροφος μας είναι το νερό που διαχέεται μέσα μας και εμείς με τον καιρό ανθίζουμε. Οι σπόροι όμως είναι δικοί μας και έχουμε την επιλογή να αφήσουμε το καλύτερο να συμβεί. 

Η αγάπη, όπως και η προσευχή, είναι μια δύναμη αλλά και μια διαδικασία. Είναι θεραπευτική. Είναι δημιουργική (Zona Gale).

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται μήπως χάσουν ό,τι συμβαίνει; Ανησυχείς μήπως οι άλλοι ζήσουν μία πιο ικανοποιητική εμπειρία από σένα, στην οποία εσύ θα απουσιάζεις; Σε καταβάλλει το άγχος όταν βρίσκεσαι αρκετές ώρες μακριά από το facebook λόγω εργασίας ή άλλων δραστηριοτήτων; Τότε ναι, είσαι και εσύ ‘’μπλεγμένος’’ στη νέα τάση FOMO (fear of missing out). Πρόκειται για μία τάση που γεννήθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κυρίως όμως από το facebook. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία μορφή κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Περιλαμβάνει τον φόβο του να μη χάσεις κάτι ιδιαίτερο, μία αξιοσημείωτη εμπειρία ή ακόμα και φόβο του ότι περνάς τον χρόνο σου λανθασμένα και θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνεις.  Φοβάσαι πως αν απουσιάζεις πολλή ώρα από τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης θα χάσεις τις κοινωνικές σου επαφές, τους ‘’φίλους’’ σο...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα