Θα ήθελα να σε αγαπώ όπως είσαι χωρίς δισταγμούς, χωρίς αμφιβολία, χωρίς ψέμα, χωρίς εγωισμό. Αλλά δεν μπορώ. Η ζωή μου έμαθε ότι το καλό γίνεται αδύναμο αν αφεθεί, χάνεται στο να αποδείξει πόσο καλό είναι γιατί παίζει με αληθινούς όρους. Αν το αγαπούσες αυτό το καλό θα το προστάτευες, θα έκανες κάτι ξεχωριστό και μοναδικό. Αλλά δεν έκανες γιατί έτσι έμαθες να ζεις μέσα στο φόβο, την ανασφάλεια, το ψέμα, το θυμό και τον εγωισμό. Σου ήρθε το καλό για να αποδείξεις ότι ίσως και να έμαθες, να κατάλαβες, να ξεπέρασες κάθε αγκάθι που σου τρυπάει την ψυχή, αλλά εσύ έκανες αυτό που τόσο καλά ξέρεις, να πληγώνεις. Όσο εσύ πληγώνεις αυτό το καλό, τόσο η ψυχή σου μαυρίζει και δηλητηριάζεται. Εσύ νομίζεις ότι είσαι πιο δυνατός, πιο έξυπνος και πως τα έχεις όλα. Θα σου πω κάτι που πρέπει να φωνάξεις στο σκοτάδι μέσα σου. Δεν είσαι καλά με τίποτα, ποτέ δεν ήσουν γελούσες ψεύτικα, φιλούσες ψεύτικα, άγγιζες κορμιά ψεύτικα, είχες ανθρώπους ψεύτικους, αγαπούσες ψεύτικα και το ...
Όλα όσα μας ενοχλούν στους άλλους, μπορούν να μας οδηγήσουν στην κατανόηση του εαυτού μας.