Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μέσα στη νύχτα...

Πάντα μου άρεσε η νύχτα, έβρισκα κάτι μαγικό στο να  ακούς την δυνατή της ησυχία. Υπάρχει μια δύναμη στη νύχτα που σε κάνει να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά και να χάνεσαι. Κάνεις ταξίδια που ούτε εσύ ήξερες πως έχεις πάει...κι όμως είσαι εδώ, περιμένεις κάτι να φανεί από μακριά, κάτι να ακούσεις και να το ονομάσεις παράξενο. Το κοιτάς μα δεν το βλέπεις, αλλά το αισθάνεσαι. 

Πως δεν το κατάλαβες, είναι ο εαυτός σου που ονειρεύτηκε πως είσαι εσύ κοιτάζοντας τις στιγμές που έχασες και δεν πάλεψες για να τις ζήσεις. Δεν στις έκλεψαν, τις έδωσες με ευκολία λες και χρωστούσες και τώρα ψάχνεις να δεις τι έμεινε. Μην μπερδευτείς και πας να κλέψεις από κάποιον άλλον τις στιγμές σου. Μη του κάνεις κακό, θα πονέσει, θα σε κατηγορήσει και στο τέλος θα μετανιώσεις διπλά. Άκου την φωνή που έρχεται από μέσα σου, θέλει να σου πει πως δεν πειράζει για ότι έχασες, δεν πειράζει που δεν πρόλαβες. Σημασία έχει που είσαι ξανά εδώ κοντά σε σένα, στα όνειρα σου, στην ελπίδα σου, στα θέλω σου και όλα αυτά είναι μόνο δικά σου μέσα σου να χορεύουν όπως ο άνεμος με τα φύλλα. 

Είσαι μια ανάσα μακριά από τη θέληση. Έτσι όπως κάθεσαι και ρίχνεις μια ματιά στον εαυτό σου για να δεις ότι κάθεσαι και είσαι μ τα μάτια ανοιχτά , πάρε μια βαθιά εισπνοή και άσε όλη την θέληση να πλημμυρίσει την ψυχή σου. Νιώθεις πως τα πάντα να φωνάζουν μέσα σου ευτυχισμένα. Είναι που σου λένε ευχαριστώ και σε ότι δίνεις ελευθερία, επιστρέφει και σου ανήκει  για πάντα.

Να πιστεύεις στα όνειρα γιατί σου ανήκουν. Δεν έχει σημασία αν έχεις κλειστά τα μάτια, σημασία έχει να τα νιώθεις και η νύχτα θα σου πει κάποια μυστικά.

 Ξεκίνα να ονειρεύεσαι και άκου...η νύχτα σε ακολουθεί.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται μήπως χάσουν ό,τι συμβαίνει; Ανησυχείς μήπως οι άλλοι ζήσουν μία πιο ικανοποιητική εμπειρία από σένα, στην οποία εσύ θα απουσιάζεις; Σε καταβάλλει το άγχος όταν βρίσκεσαι αρκετές ώρες μακριά από το facebook λόγω εργασίας ή άλλων δραστηριοτήτων; Τότε ναι, είσαι και εσύ ‘’μπλεγμένος’’ στη νέα τάση FOMO (fear of missing out). Πρόκειται για μία τάση που γεννήθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κυρίως όμως από το facebook. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία μορφή κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Περιλαμβάνει τον φόβο του να μη χάσεις κάτι ιδιαίτερο, μία αξιοσημείωτη εμπειρία ή ακόμα και φόβο του ότι περνάς τον χρόνο σου λανθασμένα και θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνεις.  Φοβάσαι πως αν απουσιάζεις πολλή ώρα από τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης θα χάσεις τις κοινωνικές σου επαφές, τους ‘’φίλους’’ σο...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα