Συμβουλευτική-Ψυχοθεραπεία

Κάθε πρωί έβλεπα εκείνο το ηλικιωμένο ζευγάρι. Περπατούσαν τόσο αργά που μου φαινόταν πολύ περίεργο. Όμως είχα την δυνατότητα να τους παρατηρώ και αυτό που άρχισα να βλέπω μετά από καιρό ήταν ένα παραμύθι.  Δεν είναι υπερβολή, το έβλεπα. Ένα παραμύθι που μιλούσε για αγάπη, μια βαθιά, απεριόριστη χωρίς όρους αγάπη. Όταν πλησίασα  το επόμενο πρωί είδα εκείνα τα υγρά λαμπερά μάτια, γεμάτα από ρυτίδες και ένα πρόσωπο με ότι λάμψη είχε απομείνει από εκείνη την δυνατή φλόγα. Πόσο παράξενο είπα...τα χαρακτηριστικά τους με μπέρδευαν από που βγαίνει αυτή η σπίθα? Ποια ενέργεια τους ακολουθεί και τους προστατεύει? Μετά από λίγο κατάλαβα όταν μίλησαν ο ένας για τον άλλον. Οι λέξεις που άκουγαν τα αφτιά μου χοροπηδούσαν σαν τρελές. Είναι δυνατόν σκέφτηκα να αγαπάει κάποιος τόσο πολύ που να σταματάει ο χρόνος κοιτώντας τα μάτια του? Ναι λοιπόν είναι. Η καρδιά δεν κοιτάει τις ρυτίδες, δεν νιώθει την ώρα που περνάει, δεν ραγίζει όταν την χτυπούν, δεν φεύγει όταν της φωνάζουν. Πον...

Πάντα μου άρεσε η νύχτα, έβρισκα κάτι μαγικό στο να  ακούς την δυνατή της ησυχία. Υπάρχει μια δύναμη στη νύχτα που σε κάνει να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά και να χάνεσαι. Κάνεις ταξίδια που ούτε εσύ ήξερες πως έχεις πάει...κι όμως είσαι εδώ, περιμένεις κάτι να φανεί από μακριά, κάτι να ακούσεις και να το ονομάσεις παράξενο. Το κοιτάς μα δεν το βλέπεις, αλλά το αισθάνεσαι.  Πως δεν το κατάλαβες, είναι ο εαυτός σου που ονειρεύτηκε πως είσαι εσύ κοιτάζοντας τις στιγμές που έχασες και δεν πάλεψες για να τις ζήσεις. Δεν στις έκλεψαν, τις έδωσες με ευκολία λες και χρωστούσες και τώρα ψάχνεις να δεις τι έμεινε. Μην μπερδευτείς και πας να κλέψεις από κάποιον άλλον τις στιγμές σου. Μη του κάνεις κακό, θα πονέσει, θα σε κατηγορήσει και στο τέλος θα μετανιώσεις διπλά. Άκου την φωνή που έρχεται από μέσα σου, θέλει να σου πει πως δεν πειράζει για ότι έχασες, δεν πειράζει που δεν πρόλαβες. Σημασία έχει που είσαι ξανά εδώ κοντά σε σένα, στα όνειρα σου, στην ελπίδα σου, στα θέλω σου ...