Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Burnout! Το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης


Το 1/3 της ζωής μας το περνάμε στον χώρο της εργασίας μας. Σημαντικός χρόνος, που αν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που κάνουμε έχει καλώς, αν όχι τότε αρχίζει ο εαυτός μας να πιέζεται.

 Όταν η εργασία γίνεται απειλή και αισθανθούμε ότι είμαστε παγιδευμένοι, βγαίνει μια συναισθηματική και σωματική κόπωση που δεν μπορούμε να αποδώσουμε το γιατί. 
Το στρες αρχίζει να καταλαμβάνει το σώμα και το μυαλό. Η σκέψη πως την επόμενη μέρα θα πάμε για δουλειά μας τρομοκρατεί. 

Έρχεται κατά πάνω μας ένα μούδιασμα το οποίο δημιουργεί εσωτερικό πόνο και στην ουσία είμαστε στον εργασιακό χώρο ως άδειες οντότητες. Καμία εξέλιξη και δημιουργία δεν βιώνεται και η επιστροφή στο σπίτι μοιάζει με την μόνη εξιλέωση.
Το ξυπνητήρι χτυπά και ήδη, έχει αρχίσει το στομάχι να γίνεται κόμπος, γιατί το περιβάλλον της εργασίας φαίνεται να απειλεί την ζωτικότητα μας.

Τα συμπτώματα είναι τρομερή κούραση, απελπισία για την συνέχεια της καθημερινότητας, έντονο άγχος, τάση για εμετό μέσα στην ημέρα, πονοκέφαλος, γαστρεντερικά προβλήματα, υπερένταση, αϋπνία, σεξουαλική δυσλειτουργία και ανάγκη για απομόνωση. 

Το λεγόμενο σύνδρομο BYRN OUT έκανε την εμφάνιση του και κανείς δεν μπορεί να το αντιληφθεί άμεσα. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε το 1974 από τον Freudenberger, έτσι ώστε να περιγραφεί η διαδικασία της σωματικής και πνευματικής φθοράς στον εργασιακό χώρο.

                                                  Tips για να μην ΄΄καούμε΄΄!

• ικανοποιητική ξεκούραση! Χαλάρωση και ύπνος! 
• ικανοποιητική έκθεση στον ήλιο 
• ικανοποιητική Κίνηση και επαφή με την φύση! ( περπάτημα έξω στην φύση) 
• Ικανοποιητική θρέψη Μικρής ( φαγητό) και μεγάλης τροφής ( ικανοποίηση των αναγκών και επιθυμιών μας) 
• Υγιείς και ισορροπημένες σχέσεις
• να Μάθουμε να αφήνουμε και να αφηνόμαστε, όταν υπερβαίνουμε τα όρια μας και δεν μπορούμε να κρατάμε και να κρατιόμαστε άλλο  
•να εν θυμηθούμε ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ!
•να κρατάμε ισορροπία και να κάνουμε ένα βήμα πίσω από την πίεση είτε της εργασίας όταν αντιμετωπίζουμε οικογενειακά προβλήματα για λίγο ή και αντίστροφα!
• να μην ξεχνάμε ότι υπεύθυνοι του εαυτού μας - για να μην «καούμε» είμαστε εμείς! Οι ίδιοι!

Για να επιτύχεις, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να ερωτευτείς τη δουλειά σου.
-Marie-Laurette-

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται μήπως χάσουν ό,τι συμβαίνει; Ανησυχείς μήπως οι άλλοι ζήσουν μία πιο ικανοποιητική εμπειρία από σένα, στην οποία εσύ θα απουσιάζεις; Σε καταβάλλει το άγχος όταν βρίσκεσαι αρκετές ώρες μακριά από το facebook λόγω εργασίας ή άλλων δραστηριοτήτων; Τότε ναι, είσαι και εσύ ‘’μπλεγμένος’’ στη νέα τάση FOMO (fear of missing out). Πρόκειται για μία τάση που γεννήθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κυρίως όμως από το facebook. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία μορφή κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Περιλαμβάνει τον φόβο του να μη χάσεις κάτι ιδιαίτερο, μία αξιοσημείωτη εμπειρία ή ακόμα και φόβο του ότι περνάς τον χρόνο σου λανθασμένα και θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνεις.  Φοβάσαι πως αν απουσιάζεις πολλή ώρα από τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης θα χάσεις τις κοινωνικές σου επαφές, τους ‘’φίλους’’ σο...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα