Το θάρρος σου πήγε στον πάτο

Είμαστε δυο ψαράκια που ζούνε στην ίδια μικρή, στρογγυλή γυάλα. Μας αλλάζουν το νερό, μας δίνουν τροφή, μας παρέχουν στέγη. Κάνουμε κύκλους εδώ μέσα, παίζουμε και κοιμόμαστε. Τι άλλο να θέλει ένα ψαράκι λοιπόν;

Αρχίζω να πνίγομαι όμως, ι ας είμαι ένα τόσο μικρό ψαράκι. Η φαντασία μου και τα όνειρα μου δεν χωράνε εδώ μέσα. Το νερό μου φαίνεται λίγο και δεν μπορούν να κολυμπήσουν οι σκέψεις μου. Εσύ μου λες είμαστε καλά εδώ, τα έχουμε όλα. Τα όλα τι είναι όμως; Ποτέ δεν μου εξήγησες πως είναι τα όλα και γιατί εμένα όλα μέσα μου φωνάζουν να φύγω. Μήπως δεν θέλω τα όλα, αλλά εκείνα τα ξεχωριστά, σκέφτομαι... Θέλω εσένα και την παρέα σου αλλά σε έναν κόσμο χωρίς γυάλα. Σε έναν κόσμο ζωντανό με αλληλεπίδραση, πάθος και ζωντάνια.

Βλέπω απέναντι μας την όμορφη θάλασσα με τα γαλαζοπράσινα νερά της. Αχ, πόσο θα ήθελα να βουτήξω μέσα της. Ακόμη κι αν χαθώ στα ξένα νερά, θα το απολαύσω, θα το νιώσω, θα το ζήσω.
Τα ρεύματα της θα με παρασύρουν σε νέα μέρη, θα με ταξιδέψουν σε απίθανους ωκεανούς.

Θέλω να έρθεις μαζί μου. Φοβάσαι όμως, μένεις ακίνητος, δεν θα έρθεις μαζί μου τελικά. Το νερό που κολυμπάς έγινε βούρκος που σε βουλιάζει. Το θάρρος σου πήγε στον πάτο και ο φόβος σου βγήκε στην επιφάνεια.
Πρέπει να κάνω το άλμα χωρίς εσένα. Λυπάμαι που σε αφήνω πίσω αλλά, θέλω να μετακινηθώ. Με φοβίζει όλο και πιο πολύ το ίδιο και στάσιμο σημείο μας, το σίγουρο μας.

Πλέω σε πελάγη ελευθερίας και χαράς πια. Πέρασα απέναντι εκεί που δεν ήξερα τι είναι αλλά, ένιωθα πως εκεί ανήκω. Δεν ξέρω αν θα βρω παλίρροια ή γαλήνια νερά. Ξέρω μόνο ότι σε εκείνη την ίδια μικρή γυάλα, θα είχε φουρτούνα στο μυαλό και την καρδιά μου μια ζωή.
Είμαι ένα ψαράκι που πλέον ονειρεύεται καταρράκτες...

Είναι καιρός να αρχίσετε να ζείτε τη ζωή που έχετε ονειρευτεί (Henry James).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται μήπως χάσουν ό,τι συμβαίνει; Ανησυχείς μήπως οι άλλοι ζήσουν μία πιο ικανοποιητική εμπειρία από σένα, στην οποία εσύ θα απουσιάζεις; Σε καταβάλλει το άγχος όταν βρίσκεσαι αρκετές ώρες μακριά από το facebook λόγω εργασίας ή άλλων δραστηριοτήτων; Τότε ναι, είσαι και εσύ ‘’μπλεγμένος’’ στη νέα τάση FOMO (fear of missing out). Πρόκειται για μία τάση που γεννήθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κυρίως όμως από το facebook. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία μορφή κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Περιλαμβάνει τον φόβο του να μη χάσεις κάτι ιδιαίτερο, μία αξιοσημείωτη εμπειρία ή ακόμα και φόβο του ότι περνάς τον χρόνο σου λανθασμένα και θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνεις. Φοβάσαι πως αν απουσιάζεις πολλή ώρα από τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης θα χάσεις τις κοινωνικές σου επαφές, τους ‘’φίλους’’ σο...

Διαβάστε περισσότερα

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!...

Διαβάστε περισσότερα

Συμβουλευτική-Ψυχοθεραπεία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου