Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λευκή χρονιά

Λευκή, επιβλητική, συγκλονιστική νύχτα που ντύθηκε στα λευκά.  Η μαγεία του καιρού ανατρέπει το καθημερινό μουντό σκηνικό της πόλης.  Λίγο μετά το νέο έτος, η πόλη πάγωσε, ο χρόνος  σα να έγινε πιο αργός. Αυτό χρειαζόταν μάλλον για να ησυχάσει το έξω και να ζεσταθεί το μέσα.

Πέρασε μια χρονιά τόσο γρήγορα, που κανείς δεν κατάλαβε πότε ήρθε, τι έφερε και τι πήρε. Δεν φταίει ο χρόνος όμως, αλλά η βιασύνη μας. Μια βιασύνη σε όλα. Γρήγορο φαγητό, γρήγορος καφές, γρήγορες παρέες που δεν μιλούν, γρήγορο σεξ, γρήγορες σχέσεις.

Μια παύση. Χρειαζόμαστε όλοι μια παύση.

Ένα αληθινό άγγιγμα, μια ζεστή αγκαλιά χωρίς βιασύνη και φασαρία. Ένα φιλί αργό με τρυφερότητα. Ένα άγγιγμα στα μαλλιά, μια αληθινή χαμογελαστή καλημέρα. Σταματήστε ότι κάνετε! 
Παγώστε τον χρόνο για λίγο.
Ακούστε  ένα όμορφο τραγούδι με κλειστά τα μάτια για να ονειρευτείτε, έναν ωραίο καφέ από τα χεράκια σας, μια μεγάλη αναπνοή και ένα δυνατό ευχαριστώ για όσα έχω.

Χάνονται οι στιγμές μας σε λίστες πραγμάτων που δεν αγοράσαμε, στο ίδιο τρίτο ζευγάρι διαφορετικού χρώματος που δεν έχουμε. Είναι τόσο αστεία όλα αυτά. Δεν αγοράζονται οι στιγμές. Δεν πουλιέται η ματιά του ερωτά σου. Δεν φτάνει ο χρόνος  όταν αφιερώνεται μόνο σε δουλειές. Τα ρομπότ κάποτε σταματούν να δουλεύουν, να πηγαίνουν πέρα δώθε. Αλλά και που σταματούν είναι το ίδιο, γιατί δε έχουν ψυχή. Δεν γεύτηκαν ποτέ φρέσκιες φράουλες, ούτε κλεφτό φιλί.

Η σημερινή μέρα αυτό χαρίζει το πάγωμα του χρόνου. Έστω και λίγο, με τη μαγεία του μικρού παιδιού που κρύβεται βαθιά στον καθένα μας. Αν ήσουν παιδί, θα έτρεχες εκεί έξω δίχως να νιώθεις το κρύο. Θα έπαιζες, τα γέλια θα σκέπαζαν την γειτονιά και η ευτυχία θα ήταν αιωνιότητα. Ποτέ δεν είναι αργά ή χάσιμο χρόνου να ζήσεις με έμφαση στην στιγμή. Σε αυτό που αγγίζεις, σε αυτό που βλέπεις, σε αυτό που τρως και κυρίως σε αυτό που αισθάνεσαι.


Ο νέος στόχος λοιπόν για το νέο έτος ας είναι αυτός, στιγμές. Στιγμές που βιώνονται και δεν περνούν τόσο αστραπιαία από μπροστά μας. Το χιόνι εξάλλου πέφτει τόσο απαλά, κομψά, χωρίς  να χτυπάει κανέναν. Απλά το νιώθεις, το βλέπεις, το αγγίζεις και χάνεται…

Τους αρέσει να σκοτώνουν τον χρόνο τους περιμένοντας το χρόνο να τους σκοτώσει (Simone De Beauvoir).

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

September

Οι πρώτες ψιχάλες ήρθαν και έπεσαν απαλά στο πρόσωπο μου καθώς μύριζα το νωπό χώμα. Σεπτέμβρης...ο μήνας που λατρεύω. Ο μήνας που με κάνει να αισθάνομαι, πως ίσως και να υπάρχει κάτι από μαγεία, εκεί έξω στο απέραντο σύμπαν. Η ενέργεια του φθινοπώρου σε κάνει να αναθεωρείς καταστάσεις και γρήγορα να βάζεις νέους στόχους. Νέα θέλω με ζωντάνια, με όρεξη για δημιουργία. Αναπολώ το καλοκαίρι για μια στιγμή. Παγώνω την εικόνα στο μυαλό μου. Θάλασσα, αλμύρα στα μαλλιά, παγωτό στο χέρι. Αυτή η ξεγνοιασιά είναι υπέροχη, όμως μετά από λίγο την βαριέσαι. Νιώθεις πως ο χρόνος κολλάει. Όταν το σώμα ξεκουράστει μετά αρχίζει μια ανικανοποίητη δίψα για κάτι διαφορετικό. Εκεί έρχεται ο Σεπτέμβρης που σου θυμίζει ότι τελειώνει αυτή η ανεμελιά αλλά έρχονται νέα πράγματα. Η ρουτίνα όσο κι αν μας βαραίνει καμμία φορά έχει την χάρη της. Ξέρεις τι έχεις να κάνεις. Το προγραμμα σου συναντά την εκτίμηση για τον ελεύθερο χρόνο σου. Πέφτοντας τα πρώτα φύλλα στα πόδια μου θυμήθηκα τότε που ήμουν μικρή. Ν...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που φοβούνται μήπως χάσουν ό,τι συμβαίνει; Ανησυχείς μήπως οι άλλοι ζήσουν μία πιο ικανοποιητική εμπειρία από σένα, στην οποία εσύ θα απουσιάζεις; Σε καταβάλλει το άγχος όταν βρίσκεσαι αρκετές ώρες μακριά από το facebook λόγω εργασίας ή άλλων δραστηριοτήτων; Τότε ναι, είσαι και εσύ ‘’μπλεγμένος’’ στη νέα τάση FOMO (fear of missing out). Πρόκειται για μία τάση που γεννήθηκε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κυρίως όμως από το facebook. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία μορφή κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Περιλαμβάνει τον φόβο του να μη χάσεις κάτι ιδιαίτερο, μία αξιοσημείωτη εμπειρία ή ακόμα και φόβο του ότι περνάς τον χρόνο σου λανθασμένα και θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που κάνεις.  Φοβάσαι πως αν απουσιάζεις πολλή ώρα από τα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης θα χάσεις τις κοινωνικές σου επαφές, τους ‘’φίλους’’ σο...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Εαυτέ μου που είσαι;

Παρατηρώ καθημερινά κάποιος να ψάχνει τον σύντροφο του, την μάνα του, τα κλειδιά του, τον σκύλο του...Όλοι ψάχνουν κάτι, μα κι αν το βρουν, πάλι ανικανοποίητοι είναι. Ένα μεγάλο κενό, σε μια γκρίζα στην καλύτερη περίπτωση, απόχρωση. Κάπου ανάμεσα στο ψάξιμο και στην μεγάλη αφοσίωση στους άλλους, έρχεται η μέρα που εκείνο το κενό αρχίζει να ουρλιάζει μέσα σου. Μα εσύ αναρωτιέσαι τι θέλει; Είσαι λες καλά τα έχεις όλα δουλειά, σύντροφο, οικογένεια, φίλους. Το θάβεις με πιτσιλίσματα ευτυχίας. Ξυπνάς ένα πρωί και ο σύντροφος σε εγκαταλείπει. Ναι σε εγκαταλείπει, εσένα που τα έδωσες όλα. Η οικογένεια σε βάζει στο περιθώριο, γιατί τα χωράφια που πήρες ήταν περισσότερα (σπουδαίος λόγος, ειδικά στην ελληνική οικογένεια). Οι φίλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις δικές τους σχέσεις πιο εντατικά. Ο σκύλος σου παραδόξως είναι εκεί. Κι όμως κάτι λείπει... Μα ναι εσύ! Εσύ εαυτέ! Λείπεις γιατί σε εξαφάνισα με την προτεραιότητα που έδωσα στους άλλους. Μην με παρεξηγήσεις δεν θέλω να γίνω εγωιστής!...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα