Μη φοβάσαι να σε γνωρίσεις

Από: Άννα Λιάσκα

 Δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνθρωποι οδηγούμαστε σε συμπεριφορές τις οποίες αρνούμαστε να παραδεχτούμε πως ήταν δικές μας, ενώ ταυτόχρονα αδυνατούμε να κατανοήσουμε τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτές. Μοιάζει σας κάποιος άλλος να μπαίνει εκείνη τη στιγμή μέσα στο σώμα μας και με κάποιο τρόπο να το ορίζει. Αυτός ο ξένος μιλάει με τη φωνή μας. Μπορεί να φωνάζει, να βρίζει, να κλαίει, να λέει αλήθειες ή και ψέματα.΄Ύστερα αναρωτιόμαστε δε μπορώ να καταλάβω, δεν ξέρω πως το είπα αυτό, δεν μπορεί να το έκανα εγώ, δεν ήταν ο εαυτός μου αυτός...

Ακόμη κι αν τις περισσότερες φορές δεν το παραδεχόμαστε, γνωρίζουμε μέσα μας πολύ καλά πως αυτός ο ξένος, δε μπορεί να είναι κανείς άλλος παρά μόνο ένα κομμάτι του εαυτού μας. Και είναι αλήθεια πως, αυτή μας η πλευρά παίρνει τη μορφή ενός ξένου προς εμάς. Ενός αγνώστου που δε μπορούμε να καταλάβουμε και θέλουμε, με κάθε τρόπο να αγνοήσουμε την παρουσία του η οποία, σε στιγμές έντασης γίνεται ιδιαίτερα αισθητή. Προσπαθούμε μάταια να πείσουμε εμάς αλλά και τους άλλους πως δεν υπάρχει. 

Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να αρνούμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό; Είναι στη φύση του ανθρώπου, όταν έρχεται αντιμέτωπος με το άγνωστο να αισθάνεται φόβο; Με τον ίδιο τρόπο οι άγνωστες πτυχές του εαυτού, του προκαλούν αναστάτωση. Αισθάνεται ότι δε μπορεί να τις ελέγξει και κατά συνέπεια, τον τρομάζουν και του δημιουργούν δυσφορία. Τολμώντας να κάνουμε μια βαθιά βουτιά μέσα μας, μας δίνεται ένα πραγματικό δώρο. Το εισιτήριο ενός αέναου ταξιδιού στον εσωτερικό μας κόσμο με προορισμό την αυτογνωσία.

 Η επαφή με τα συναισθήματα, τις σκέψεις, το σώμα μας είναι η δύναμη μας. Μας απελευθερώνει δίνοντας μας τη δυνατότητα να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, πως αισθανόμαστε, ποιες είναι οι βαθύτερες ανάγκες μας. Για ποιο λόγο οδηγούμαστε σε συγκεκριμένες πράξεις, σε κάθε διάσταση της ζωής μας. Ταξιδεύοντας θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε αυτόν τον μυστηριώδη ξένο. 

Στη διαδρομή που θα κάνουμε θα μας φωτίσουν το δρόμο οι σημαντικοί άλλοι της ζωής μας, καθρεφτίζοντας μας την εικόνα του εαυτού μας μέσα απ τα δικά τους μάτια. Έχοντας ταξιδέψει αρκετά, δε θα φοβόμαστε πια. Καμία πλευρά μας δε θα μας τρομάζει. Δε θα έχουμε την ανάγκη να την κρύψουμε ή να την απαρνηθούμε αλλά να την καλωσορίσουμε. Γιατί θα ξέρουμε, πως αυτό που κάθε κομμάτι μας χρειάζεται βγαίνοντας στην επιφάνια, είναι να βρει τη θέση του μέσα μας